با فرا رسیدن بهار 89، 1 سال و 11 ماه از دستگیری 7 مدیر جامعه بهایی ایران، می گذرد و 21 فروردین، تاریخی ست که مسئولین، برای برگزاری دادگاه سوم این افراد، تعیین کرده اند.
فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، وحید تیز فهم، سعید رضایی، بهروز توکلی و مهوش ثابت تا به حال دو دادگاه را پشت سر گذرانده اند ؛ 22 دی و 18 بهمن ماه 88 تاریخ هایی بودند که تنها به خواندن اتهامات واهی این افراد سپری شد. دادگاهها به صورت کاملا غیر علنی برپا شد و خانواده های ایشان اجازه شرکت در محل را نیافتند.
این در حالیست که دو وکیل مدافع اصلی ایشان خانم شیرین عبادی و آقای عبدالفتاح سلطانی، در زمان برگزاری دادگاه در تهران حضور نداشتند و آقای اسماعیل زاده و خانم مهناز پراکند، وکالت این 7 نفر را بر عهده گرفتند. حتی در 22 دی ماه، مسئولین قضایی از حضور وکلای رسمی ایشان نیز جلوگیری به عمل آورده بودند و آنها با اصرار توانستند در شعبه 28 دادگاه انقلاب حاضر شوند.
حال تاریخ سوم دادگاه، 21 فروردین تعیین شده است یعنی دو ماه پس از دادگاه دوم. جامعه بهایی امیدوار است که این دادگاه به صورت علنی و در حضور ناظرین بین المللی برگزار شود. به راستی چه ترسی وجود دارد که دادگاه این افراد علنی و به صورت آشکار برپا شود؟ اتهامات بی اساس و سنگینی که مدارکی دال بر آن وجود ندارد یا مدرک سازی های جعلی سبب می شود که دادگاهها در پشت درهای بسته اتفاق بیفتد.
در ضمن دولت ایران با افزایش دستگیری، بازجویی، اخراج دانش آموزان و آزار ایشان در مدارس، برپایی سمینار، راه اندرازی هزاران سایت و وبلاگ و انتشار کتاب، مجله و سی دی بر ضد بهاییان و باورهایشان، ساختن سریالهای دروغین، ، آتش زدن منزل، محصولات کشاورزی و اتوموبیلها، فرستادن نامه های تهدید آمیز، پلمپ مغازه ها و ایجاد مشکلات شغلی، اختناق اقتصادی و معلق گذاشتن وضعیت 7 مدیر پیشین جامعه بهایی، قصد دارد روحیه جامعه بهایی ایران را ضعیف نماید و آنان را به افرادی ضربه پذیر تبدیل کند؛ ولی از آنجا که این جامعه در طی 160 سال عمر کوتاهش، انواع و اقسام سختیها را از سر گذرانده، آموخته است که راه رهایی، تسلیم دربرابر بیدادگران نیست بلکه یافتن راههای جدید و قوه ابتکار و نو آوری ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر