در پی چند هفته ای که از اعلام شفاهی 20 سال حکم زندان برای هر یک از 7 مدیر جامعه بهایی ایران منتشر شد، عکس العمل های بسیاری صورت گرفت.از سوی نهادهای مدنی، نماینده های کشورهای مختلف در سازمان ملل، سازمان ها و کمیته های حقوق بشری و ... .
دو روز گذشته در 25 شهریور ماه نیز خبر کاهش این حکم به 10 سال زندان توسط خبرگزاری رهانا منتشر شد.روز گذشته نماینده جامعه بهایی در سازمان ملل "دایان اعلایی" نیز طی مصاحبه ای با رادیو فردا ابعاد دیگری از قضیه را روشن ساخت.
تمام این احکام به صورت شفاهی به یکی از وکلای این 7 نفر اعلام شده است. هم 20 سال و هم 10 سال. اعلام احکام شفاهی معمولا به دو منظور صورت می گیرد : گذاردن زندانیان در وضعیت مبهم و بلاتکلیف و بررسی عکس العمل های جهانی، حقوقی و جامعه بهایی به خصوص در ایران.
عفیف نعیمی، سعید رضایی، فریبا کمال آبادی(طائفی)، جمال الدین خانجانی، بهروز توکلی، مهوش شهریاری(ثابت) و وحید تیز فهم، افرادی بودند که مشغول رسیدگی امور تربیتی و مذهبی اقلیت بهایی در ایران بودند.این افراد در واقع به علت اعتقاد به دیانت بهایی و سرپرستی بهاییان تحت فشار ایران، دستگیر شدند و بیش از دو سال در سخت ترین شرایط و بدون حکم در اوین و سپس رجایی شهر، روزگار گذرانیدند.دادگاهشان چند بار به تعویق افتاد و پس از دو بار دادگاه غیر علنی، پشت درهای بسته، بدون حضور خانواده هایشان و یک بار دادگاه در حضور تعدادی از اعضای خانواده و دو تن از وکلا، در خرداد ماه پرونده شان مختومه اعلام شد.
اتهامات بی اساس وارد بر ایشان" جاسوسی برای بیگانگان، اختلال در امنیت ملی، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام" عنوان شده بود. این درحالی ست که وکیل مدافع ایشان خانم شیرین عبادی طی چندین مصاحبه اعلام نموده بود، این افراد بی گناهند و هیچ مدرکی دال بر اتهامات عنوان شده وجود ندارد و اگر قاضی پرونده بی طرف باشد حکم بر "تبرئه" خواهد داد.این 7 نفر
از 25 اردیبهشت 87 بدون مرخصی و با تحمل 5 ماه زندان انفرادی در زندان به سر می برند.
تخفیف حکم 10 سال در دادگاه تجدید نظر اگر چه شعله امیدی در دل بشر دوستان می افروزد اما باز هم عدالتی در آن دیده نمی شود.کجاست سندی که نشان دهد اینان کمر به خیانت وطن و جاسوسی بسته اند؟ کجاست مدرکی که اقدامی علیه نظام و امنیت ملی در آن مشهود باشد؟
این اتهاماتِ کلیِ بی مصداق که تعداد زیادی از شهروندان بی گناه ایرانی را در پشت میله ها از آزادی و تنفس محروم داشته، هر روز در دادگاه های ایران بر میز محاکمه گذارده می شود و عدالت زیر خروارها خاک، مسلول و رو به مرگ.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر