مرا هنگامه شوم شغالان بانگ بی تعطیل زاغان در ستوه آورد

شامگاه سه شنبه 29 بهمن ماه گلستان جاوید( گورستان بهاییان) سنگسر مورد هجوم واقع شد. غسال خانه این محل به آتش کشیده شد و حدود 50 سنگ قبر تخریب گردید.
این در حالیست که چندی قبل با مسئولین جامعه بهایی سمنان تماس گرفته شده و به آنها تذکر داده شده است که اجازه دفن اموات خود را در گورستان بهاییان سنگسر ندارند.
آنچه بر شگفتی می افزاید این است که هیچ اجازه ای توسط دولت برای تاسیس گورستانی در شهر سمنان نیز به بهاییان داده نشده است و در عین حال بهاییان سمنان اجازه به خاک سپردن عزیزان خود را در گورستان سنگسر هم ندارند. مدتی بعد از این تماس ، تخریب و آتش زدن گلستان جاوید سنگسر صورت می گیرد.
علاوه بر آزار و اذیت رو به تزاید بهاییان در سراسر ایران، سمنان مورد حملات ویژه قوای دولتی قرار گرفته است.یورش بیگاه به منازل 20 خانواده بهایی، دستگیری صهبا رضوانی و اعلان محکومیت 3 سال و 8ماه حبس تعزیری، سخنرانی و توهین و تهمتهای روحانیون در مدارس، نوشتن شعارهایی بر ضد بهاییان بر دیوارها، ایجاد محدودیتهای شغلی و ارتباطی برای شاغلین و دستگیری و حبس عادل فنائيان، طاهر اسكندريان ، عباس نوراني و اینک تخریب و آتش زدن گورستان آنان.
سوالی که در اذهان می گردد و به هیچ منطقی گرههای کورش گشوده نمی شود اینست که اگر یک بهایی در سمنان از دنیا برود چه باید بکند؟ در سمنان که اجازه تاسیس گورستان داده نشده است در سنگسر هم اجازه دفن بهاییان سمنانی داده نمی شود پس با این اجساد بر جای مانده چه می توان کرد؟.
20 سال پیش ماجرایی مشابه این اتفاق در کرج روی داد. اجساد بو گرفته که از سوی دولت جواز دفن بدیشان داده نمی شد توسط چند بهایی به مقابل در شهرداری کرج منتقل شد زیرا جایی برای خاک نمودن آنها وجود نداشت. آن چند نفر به اتهام ایجاد ضوضای عمومی، 15 سال از عمر خود را در زندان به سر بردند.
اینست سرزمینی که جای آب در جویهایش خون جاریست و جای دل در سینه های مسئولینش ، سنگ.