روز های اعلان حکم دادگاه فرا رسیده. دیگر این روزها قوانین حقوقی تعیین کننده حکم نیستند؛ بلکه میزانِ حب و بغض قاضی، ملاک است. هر چه بیشتر مجازات کند، بهتر. درجاتش بالاتر. در هر شهر هم فرق می کند. گویی عصر قاجار و پیش از آن است که به آن صورت دولتی مرکزی در کار نبوده و قوانین یکسان وروشنی را به اجرا نمی گذاشتند.
در این میان نوشین قنواتیان از شهروندان بهایی خرمشهر در دادگاهی که روز 19 آبان 88 برگزار گردید، به هشت سال زندان محکوم شد. قاضی پرونده اتهام او را برگزاری ضیافت نوزده روزه * و نیز مطالعه پیامهای بیت العدل* قلمداد کرده است.
پس از بررسی شرایط نامبرده و با توجه به عدم سوء پیشینه، حکم نوشین قنواتیان به 5 سال زندان تقلیل یافت.
پیش از این نیز در 8 مرداد87، منزل آقا و خانم قنواتیان، مورد هجوم نیروهای امنیتی واقع شد و این دو نفر برای ساعاتی بازداشت شدند، امابه قید وثیقه ملکی آزاد گردیدند و اینک پس از 1 سال و 3 ماه چنین حکم سنگین ناجوانمردانه ای در حق وی روا داشته اند.
این در حالیست که دولت ایران پس از اسفند 87 و تعطیلی دگربار تشکیلات موقت بهایی در ایران، فشار خود را بر افراد این جامعه بی پناه افزوده است. از آنجا که پیش از این، فشار دولت، بر مسئولین اداره جامعه بهایی اعمال می شد، پس از تعطیلی، دولت ایران خود را مواجه با 300000 فرد بهایی یافته است که البته کنترل و بازخواست و برخورد با آنان انرژی و قوای بیشتری می طلبد.
اعلان احکام سنگینی تنها به علت برگزاری مراسم مذهبی یک اقلیت دینی در ایران، فقط به منظور زهر چشم گرفتن از اعضای این جامعه و خاموش نمودن شعله امید و پویایی در دلهای ایشان است اما زهی خیال باطل زیرا که اینان 165 سال در همین سرزمین با همه این بلایا و سیاستهای غیر انسانی بالیده اند و سر تسلیم بر زانوی هیچ زور و تحمیلی خم نکرده اند.
شگفت آنست که مسئولین ایران سخن از حقوق برابر شهروندان ایرانی، آزادی اقلیتهای مذهبی و رافت اسلامی می زنند ولی به همان مفاد ابتدایی میثاق نامه های حقوق بشر نیز پایبند نیستند.
به نظر می رسداعلان حکمهای سنگین دادگاه برای اقشار مختلف ایرانیان اعم از فعالان سیاسی، دانشجویان، خبرنگاران، اقلیتهای کرد و بهاییان، حکایت از استیصال و ناچاری دولت ایران دارد .
* ضیافت نوزده روزه یکی از گردهمایی بهاییان است که هر نوزده روز یک بار برگزار می شود. در این تجمع سه بخش عمده وجود دارد: بخش "روحانی" مخصوص خواندن دعا و مناجات و تفکر بر معانی آن، بخش "اداری" مربوط به مشورت درباره مسائل جامعه بهایی و پیشنهاداتی برای بهبود و رفع مشکلات و نیز پیشرفت روحانی و اجتماعی بهاییان و سایر مردم می شود. در نهایت بخش " اجتماعی "ست که با هدف عمده الفت و محبت و تحکیم ارتباط بین اعضای جامعه بهایی صورت می گیرد. ضیافت شامل همه اعضای جامعه بهایی می گردد و در آن فرصتی برای انتخاب مسئولین جامعه بهایی در سطح محلی وجود دارد. اما پس از انقلاب 57 ، تمام محافل انتخابی بهایی تعطیل گردید و در نتیجه این کارکرد ضیافت در ایران از دست رفت .بهاییان در 30 سال گذشته محلی برای برپایی مراسم خود نداشته اند زیرا که تمام اماکن آنان توسط دولت غصب گردید؛ بنابراین جلسات دعا، مشورت یا ضیافت را در منزل خود و با تعداد محدود برگزار می کنند.
* بیت العدل اعظم جمعی متشکل از 9 نفر و بالاترین مرجع انتخابی بهاییان در سطح جهانی ست .این جمع هر 5 سال یک بار از طریق سیستم انتخابات دموکراتیک بدون پروپاگاند بهایی توسط اعضای جامعه بهایی دنیا انتخاب می شود. بیت العدل، برنامه ها و اهداف جامعه بهایی را از طریق نوشته هایی موسوم به " پیام" به بهاییان عالم می فرستد. در ضمن همه بهاییان دنیا نیز از طریق نامه هایی، پیشنهادات، پرسشها و مسائل خود را به آنان انتقال می دهند و این 9 نفر نیز با مطالعه، دعا، مشورت در جمع خود و نیز با متخصصین در مورد مربوطه، پاسخ خود را به فرد پرسش گر می دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر