مصادره اموال بهاییان، از جمله موارد آشکار آزارهایی ست که بر این اقلیت مذهبی ایران زمین، رفته است. از کف دادن جان و آینده و حق شهروندی و دستگیر شدن ها، فرصت کمتری برای مطرح شدن زیانهای بی شمار اقتصادیی که براین جامعه رفته است، باقی گذارده. ظلمی که پس از انقلاب 57 روی خود را بیشتر عیان کرد. از سوزاندن منازل و توقیف و مصادره اموال، زمین کشاورزی و مسکونی و غصب منازل گرفته تا ممانعت از کسب و کار و سوزاندن مغازه و پلمپ و عدم تمدید جواز کسب و ... .
این بار منزل مسکونی یک درگذشته بهایی به نام نیره گندم پاک کن، در اول آبان 89 توسط بنیاد مستضعفین اصفهان غصب شد. بنا به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، این خانه در پیش از انقلاب به شرکت امنا (نونهالان) مربوط به جامعه بهایی ایران، تعلق داشته و تمامی اموال و دارایی این شرکت بعد از انقلاب مصادره می شود. مامورین دولتی نیز چندین بار برای مصادره این منزل به این خانه مراجعه کرده اند اما با مخالفت خانم گندم پاک کن مواجه شدند که بیان می کرد تا وقتی زنده هستم می خواهم در منزل خودم زندگی کنم و اینک که او، در گذشته است، بنیان مستضعفان اقدام به غصب آن نموده اند.
خوشا نمازهای غصبی ساکنان جدید این خانه که بی شک خیلی هم مستضعف نیستند! خوشا آرامش و دلخوشیی که حتی از سر خانه یک پیرزن هم نگذشته است و خوشا ثواب هایی که در پی این ربودن صواب، نصیب ساکنان و عاملانش می شود. نوش جانشان باد! همان طور که نوش جان پیشینیان غاصبشان نیز شده است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر