سه مرد جرمشان این بود :
تبلیغ بر علیه نظام و حکمشان 6 ماه زندان تعزیری پس از گذشت 3 سال از زمان دادرسی ناگهان روز 14/10/87 به دادگاه فرا خوانده شده و در همان جا به اجرای حکم معرفی شدند و رهسپار زندان; یکی مهندس یکی صنعتگر ودیگری کارمند .
اینکه چرابه زندان محکوم شدند ومجرم قلمداد گشتند بسیار مهم است اما این موضوع سخنم نیست. صحبت بر سر آنست که حقوق یک زندانی چیست و آیا میتوان یک زندانی را نیز از آن حداقل حقوق خویش به ناحق محروم ساخت؟ آنچه که بر سر این مسجونین یعنی آقایان عباس نورانی و عادل فنائیان و طاهر اسکندریان در زندان سمنان میگذرد گواهی است بر وقوع این واقعیت تلخ.
در ابتدا برطبق قوانین عمومی زندان این سه نفر نیز همانند بقیه زندانیان ،در طول روز میتوانستند از اطاق خود خارج شده و به هوا خوری بروند اما بزودی قدرت حاکمه با عنوان "شورای زندان" تصمیم میگیرداولین مورد از این حداقل حقوق را از آنان سلب نماید:
"این زندانیان نباید با دیگر زندانیان تماس داشته باشند زیرا ممکن است برافکار آنها تاثیر گذارند"پس درب اتاق آنها بسته میشود واز معاشرت آنان با سایرزندانیان جلوگیری میشود
و ساعت هواخوری فقط به یک ساعت در روز تقلیل می یابد ساعتی که تمام زندانی های دیگراز محوطه هواخوری خارج شده و فقط این سه زندانی باید به تنهایی کل هوای حیاط را استنشاق نمایند.
اما این همه ماجرا نبود .در ادامه در دیگری نیز برروی آنها بسته شد " حق مرخصی"
واین خود حکایتی جالب دارد:
طبق قوانین عمومی زندان، زندانیان میتوانند به مرخصی بروند واین سه زندانی هم در خواست مرخصی می نمایندو قاضی زندان با در خواست این سه نفر همراه با دیگر زندانیان موافقت مینماید وبه خانواده آنان اعلان میکند که برای هر یک وثیقه ای به مبلغ سه میلیون تومان به حساب دولت واریز نمایند.اصرار همسران این سه نفر که اکنون نان آور آنها در بند است برای کاهش این هزینه به جائی نمیرسد ونهایتا"این مبلغ فراهم شده و به حساب دولت واریز میگردد. صبح روز بعد همسران و فرزندان این سه مسجون با قلبی مملواز امید و شادی که بزودی پدر و همسران خود را ولو برای مدتی کوتا ه در کنار خود خواهند دید به جهت تحویل فیش بانکی به زندان مراجعه می کنند اما به دستور دادستان سمنان "این سه زندانی تا پایان دوران محکومیت خویش حق مرخصی ندارند" به همین سادگی حقی دیگر از آنان سلب می شود.
آری این 3 مرد تا پایان محکومیت خود بدون مرخصی در زندان خواهند ماند اماآیا زندانبانان وبیدادگران تا ابد در زندان وهم خویش ودر پس میله های تاریخ به اسارت خواهند رفت؟
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر