یاد روزهای خوش کودکی!

عطر چای و نان سنگک در فضای آشپزخانه می پیچد و رادیو تند و تند خبرها را تکرار می کند. لباست را می پوشی و برای رفتن آماده می شوی. کتابها را با اضطراب ورق می زنی و زیر لب چیزهایی را دوره می کنی.
همه ما روزهای رفتن به مدرسه را به خاطر داریم که حتی اگر در همان روزها تلخ و جانگزای بود؛ اما امروز که یادشان می کنیم شیرین و پر لبخند است.
ولی حتی ساده ترین حق یک انسان و یک نوجوان 13 ساله که درس خواندن در مدرسه و لذت بردن از دوستیهای کودکانه مرز و بوم خودش است، از او دریغ شد؛ تنها به علت اعتقاد به آیین بهایی.
فوژان بالائى قمصرى ساکن کرج، نزديک به يک ماه پس از آغاز سال تحصيلى، از مدرسۀ راهنمايى "باهنر" اخراج و به مدرسۀ ديگرى منتقل شده است.او نامه اى از مدرسه دريافت كرده كه در آن، این دانش آموز را بسيار مؤدّب وصف کرده و رفتار و سلوک خوب او را ستوده است؛ اما دليل اخراج و انتقال وى «مسائل دينى» ذكر شده است.
این در حالیست که هر روز دانش آموزان بهایی در بیشتر نقاط ایران دچار توهین، تهدید و تحریک از سوی مسئولین مدرسه می شوند یا سخنرانانی به منظور توهین به اعتقاداتشان به مدارس دعوت می شوند. آنها را نجس معرفی می کنند و رفت و آمد و نشست و برخاست با ایشان را خلاف شرع می خوانند.