یکی از موارد آشکار نقض حقوق بشر ایران، آزار و اذیت کودکان و رفتار بر خلاف کنوانسیون حقوق کودک ژنو است.
در این میان کودکان بهایی بهای سنگین تری را نیز می پردازند زیرا به عنوان فرزندان یک اقلیت دینی غیر رسمی در ایران نه تنها از حقوق شهروندی آتی خود (که شرکت در دانشگاه و مشاغل دولتی ست) محرومند، بلکه در طول دوران تحصیل نیز مجبور به تحمل آزار، تبعیض و تحقیر از سوی اولیای مدارس می باشند.
تهدید و تحقیر کودکان و نوجوانان بهایی از ابتدای انقلاب تقریبا در تمام نقاط کشور وجود داشت ولی در هر دوره به فراخور دیدگاههای جاری در مدارس و مسئولین منتصب آن، رنگ و شکل دیگری به خود می گرفت.
در این میان پس از خرداد 84 روند این فشارها رو به فزونی و تغییر شکل آشکاری گذارد.
در ادامه این سیاست ، به طور واضح کودکان بهایی اصفهان مورد فشارهای روانی، اخراج یا تحصیل مشروط قرار گرفته اند.
از جمله این موارد دعوت از سخنرانان یا روحانیون در مدارس برای صحبت بر علیه بهاییان و دیانت بهاییست.
در 21 آبان سال جاری فردی به نام "آقای حسینی" از سوی دبیر دینی و مدیریت دبیرستان خدیجه کبرای اصفهان، در جمع دانش آموزان به تحقیر و دروغ
پردازی درباره عقاید بهاییان پرداخت و آنان را جاسوس انگلیس و روسیه خواند. وی آزارهای وارد بر این جامعه را معقول و منطقی قلمداد کرد و از اینکه سایر اقلیتهای مذهبی نیز دارای محدودیتهای اجتماعی نیستند، اظهار نارضایتی نمود. این سخنران پس از پایان صحبتهایش کتب ردیه بر ضد آیین بهایی را در اختیار دانش آموزان قرار داد.
این درحالیست که 8 دانش آموز بهایی در این دبیرستان مشغول به تحصیلند و دبیر دینی این مدرسه " خانم هاشمی" سی دی هایی نیز برعلیه بهاییان و آیین بهایی در اختیار دانش آموزان گذارده ولی از دادن آن به دانش آموزان بهایی خودداری کرده است.
با اعتراض والدین این 8 نفر، مدیریت مدرسه اعلان نموده که این برنامه ها از طریق بخش نامه آموزش و پرورش اصفهان به ایشان ابلاغ شده و دبیر دینی نیز به شدت از این طرح حمایت نموده است
در ادامه با پيگيري خانواده های این 8 دانش آموز در اداره آموزش و پرورش ناحيه 3 اصفهان، رييس اداره "آقاي گودرزي" از موارد پیش آمده اظهار بی اطلاعی نموده و مسئولیت آن را بر عهده حراست آموزش و پرورش به ریاست آقای "اعتدالی" افکنده که او نیز خود را در این امر بی تقصیر دانسته است.
این دبیرستان پیش از این نیز شاهد اخراج 3 دانش آموز بهایی به علت اعتقاد به این آیین بوده كه با پيگيري خانواده آنان رييس اداره آموزش پرورش ناحيه 3 اصفهان "آقاي گودرزي" به آنان اطمينان بخشیده که دیگر از این موارد تکرار نخواهد شد .
آزار کودکان بهایی در مدارس به شکل ثبت نامهای مشروط، تعهد کتبی مبنی بر عدم هرگونه صحبت درباره آیین بهایی، صحبت مربیان، مدیران یا دعوت سخنرانان و روحانیون به مدارس برای توهین به اعتقادات این باور مذهبی از شایع ترین موارد است.
انتشار و پخش کتب و سی دی هایی بر ضد تعالیم بهایی و بهاییان، احضار دانش آموزان بهایی به دفاتر مدارس و فشارهای روانی برای تغییر اعتقاد ایشان به دیانت اسلام، گماشتن خبر رسان و مراقب برای این دانش آموزان، اخراج و عدم ثبت نام و تحریک سایردوستان و محصلان برای منزوی نمودن این کودکان، از سیاستهای برنامه ریزی شده دولت ایران است.
البته برای رسیدن به اهداف ناعادلانه، نیاز به مجریان بی انصاف است که اداره آموزش و پرورش در حال پروراندن آنهاست. طرحهای جدید مبنی بر بازنشسته نمودن مربیان مدارس زودتر از موعد معمول و استخدام کادر آموزش دیده جدید با تفکرات خاص، از موارد پرورش این مجریان است.
این در حالیست که بسیاری از مربیان شریف ایرانی از اعمال فشار و آزار بر دانش آموزان بهایی جلوگیری و اعتراض نموده و نارضایتی های خود را به خانواده این دانش آموزان و حتی مدیریت اعلام داشته اند ولی از آنجا که سیاستی کلی از سوی آموزش و پرورش در حال اجراست، دانش آموزان بهایی روز به روز در تنگناهای بیشتری از سوی "خانه دوم" خود قرار می گیرند.
شگفت است که آخرین منزلگاه تحصیلی این کودکان، دبیرستانهای کشور می باشد و از آنجا که آنان اجازه تحصیل در دانشگاههای ایران را ندارند، با چه خاطراتی از روزهای مدارس خود بدرود خواهند گفت؟
۱ نظر:
khak bar sareshoon konan,hanooz to gharne 21 om in maskhare baziya ro dar miyaran,be shoma che marboot k dine har kasi chi hast ?khejalat nemikeshid?din yek chize shakhsi hast dar ghalbe ensan ha vojood darad.vaghean moteasefam bare hamchin madreseyi va moaleme diniyi,va hamchin adamayi k hanooz ham vojood darano donyaye noorani ro tarik kardan ba amale zeshteshan
ارسال یک نظر