چند روز پیش نمایشگاه مبل یک بهایی را در کرج آتش زدند، مدتی قبل، چند نقاب دار، یک درویش و نیز فرزند یک درویش دیگر را با مشت و لگد، راهی بیمارستان کردند، ترور پزشکان و تیشه به ریشه گورستان بهاییان زدن هم که شغل اصلیشان است؛ این بار هم فواد نعیمی، شهروند بهایی را مورد هجوم قرار دادند.
به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، روز 4 مهر ماه، فواد نعیمی، شهروند بهایی ساکن ساری که چندیست دوران تبعید خود را در شهرستان اقلید به سر می برد، مورد هجوم وحشیانه دو نفر ناشناس قرار گرفت. این افراد، با باتوم و شوک الکتریکی و نیز شلاق به نامبرده حمله نمودند و به شتاب محل را ترک کردند. این هجوم در شهرستان اقلید و محل تبعید وی صورت گرفته است. فواد نعیمی، پیش از حکم تبعید خود 2 سال و نیم را در زندان ساری سپری نموده بود. اتهام وی به مانند بسیاری بهاییان دیگر "عضویت در تشکیلات بهایی"، اقدام بر علیه امنیت ملی و نمایندگی کلاس های روحی" عنوان شده بود.
گسترش ناامنی در ایران که گروههای مشخصی را در بر می گردد، نمی تواند اتفاقی باشد یا به عنوان یک جرم عادی اجتماعی تلقی شود. چرا این افراد یا مکانهای مورد هجوم مثلا از میان بهاییان، دراویش، منتقدان یا روشنفکران انتخاب می شوند؟ چرا با نقاب؟ چرا اموالی از ایشان ربوده نمی شود و تنها امنیتشان به خطر می افتد؟ چرا این افراد به تمام وسایل شکنجه که معمولا در زندان ها موجود است مجهزند؟ چرا این افراد به ظاهر گمنام که به تخریب گورستانها یا منازل بهاییان می آیند، با امکانات کامل دولتی به پیش می آیند؟
و از همه مهمتر این موجودات در زیر پوست شهر چه می کنند؟ چرا به روی پوست نمی آیند و تنها حساسیت و آفت می آفرینند؟ شاید فرار از پاسخگویی های بین المللی و معصوم جلوه نمودن هم در این شکل جدید آزار بی تاثیر نباشد!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر