ارمغان نوروزی دولت ایران برای 7 مدیر پیشین بهاییان ایران، 20 سال حبس برای هر کدام بود. این حکم ناعادلانه، پس از سه سال حبس غیر قانونی و در آستانه سال نو، در میان انبوهی از رویدادهای تلخ و شیرین، به طور کتبی به وکلای مدافع ایشان اعلان گردید.
پیشتر در مرداد ماه 89 و در پی 3 دادگاه غیر علنی،این 7 نفر به 20 سال حبس محکوم شدند. این حکم شفاهی اعلان شده در دادگاه 28 انقلاب به قضاوت قاضی مقیسه، در 24 شهریور ماه 89، با حکم شفاهی تخفیف یافته دیگری به 10 سال حبس تقلیل یافت؛ اما اینک حکمی دیگر، آن هم کتبی، در روزهای پایانی سال 89.
نزدیک به 3 سال از آن بامداد اردیبهشتی می گذرد، که نیروهای امنیتی ، به خانه جمال الدین خانجانی، سعید رضایی، مهوش شهریاری، فریبا کمال آبادی، عفیف نعیمی، بهروز توکلی و وحید تیز فهم، یورش بردند. بعد از آن تا چند ماه بازجویی و بی خبری و انفرادی، بعد هم بازداشت بدون دادگاه در اوین و به دنبالش دادگاههای غیر علنی و گاه بی حضور وکلای مدافع؛ چندی پیش هم به زندان رجایی شهر منتقل شدند. فریبا کمال آبادی و مهوش شهریاری را به بند مجرمان خطرناک بردند و به تحریک زندانیان پرداختند تا با این میهمانان تازه وارد، ضرب شصتی نشان دهند و اینک 20 سال حکم پس از 3 سال زندانی غیر قانونی. خانم شیرین عبادی یکی از وکلای مدافع اصلی ایشان، اعلام کرده است، اگر قاضی دادگاه این 7 نفر، بی طرف باشد باید حکم تبرئه دهد؛ ولی زهی ذره ای انصاف.
عددها نمادند، همان طور که کلمات؛ اعداد به نظر تفسیر ناپذیر و صریح می آیند؛ اما چون با انسان ها پیوند یابند، ناگزیرند که معنا شوند؛ به خصوص وقتی جان آدمیان در میان باشد. 20 را نمی توان به تنهایی نگریست؛ آن هم 20 سال یعنی تقریبا یک نسل. 20 سال حبس برای یک فرد، آن هم بی گناه، ظلمی آشکار است. 20 سال، تنها یک خبر نیست که بر سر تیتر سایتها بیاویزد؛ یک عدد که هر روز تغییر می کند. یک دنیا حرف دارد؛ از برخوردی که 32 سال با بزرگترین اقلیت غیر مسلمان ایران رفته است و با سکوت و بی تفاوتی، پررنگ تر شده است. حتی یک ماه زندان برای فعال حقوق بشر، نویسنده، آزاد اندیش، هنرمند، روزنامه و خبرنگار، بیداد است، تا چه رسد به سال و سالها؛ اما نکته ای در این میان، 20 سال حکم زندان است که به این شهروندان بهایی داده شده است. هیچ یک از فعالان مدنی، روزنامه نگاران، فعالان حقوق بشر و ... با اتهامات بی اساس ریز و درشت، به 20 سال حبس محکوم نشده اند. 20 سال زندان، بالاترین حد زندانی ست که دولت ایران برای دگر اندیشان صادر کرده است و آن هم برای بهاییان. تنها یک رمز گشایی از عدد 20 در مورد حکم این 7 نفر، رویکرد ناعادلانه و کینه توزانه دولت ایران به بهاییان را نشان می دهد.
20 سال حکم زندان در روزهای پایانی سال، زمانی که شاید ذهنها سر سفره هفت سین است، زمانی که فاجعه طبیعی ژاپن و کشتار وحشیانه مردمان لیبی، سرتیتر و محتوای برنامه های خبری را انباشته است؛ زمانی که هر روز شعله اعتراض مردم خاورمیانه نسبت به دیکتاتوری بیشتر زبانه می کشد و توجه ایرانیان را نیز به خود جلب کرده است؛ شاید 20 سال حکم، خبری باشد که در میان این همه تیتر و درد و شادی، گم شود؛ شاید بهترین زمان برای اعلان این حکم ظالمانه! 20 سال حبس نه تنها برای 7 نفر بلکه برای تمام جامعه بهایی ایران، برای تمام ایرانیان آزاده ای که می توانند 20 سال بیداد را با گوشت و پوست خود حس کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر