عقل گوید شش جهت حد است و بیرون راه نیست عشق گوید راه هست و رفته ام من بارها

ساعت 11 صبح روزشنبه 2 آذر 8 نفر از مامورین نیروی انتظامی به منازل انور مسلمی و سهیلا مطلبی، از بهاییان ساری هجوم بردند و پس از جست و جو ، اقدام به بردن کتاب، سی دی و عکسها نمودند. در ضمن کیس کامپیوتر ایشان را نیز به همراه خویش بردند و آنها را در زندان اطلاعات ساری محبوس کردند.

رئیس اطلاعات ساری معروف به " موحد" به همراهی 8 نفردیگر با برگه ای بدون امضا و حکم دادگاه و بدون اینکه اجازه رویت حکم به این دو خانواده داده شود، وارد منازل ایشان شدند؛ علاوه بر ایجاد تشویش و ارعاب و توهین و

تحقیر به خود این افراد و خانواده هایشان، برخوردی در نهایت بی حرمتی با کتب مقدسه وعکسهای مورد احترام این افراد و حتی پاره نمودن آنها نمودند. این رفتار غیر انسانی چنان در روحیه فرزند 4 ساله سهیلا مطلبی اثر گذارده که او را دچار لکنت زبان کرده.

همسر انور مسلمی اعلام می دارد که پس از دستگیری همسرش تا 20 ساعت هیچگونه خبری از وی به دست نیامد. سهیلا مطلبی نیز یک شب در کلانتری ساری بازداشت بوده؛ زیرا هیچ حکم و جرمی برای انتقال او به زندان نتوانسته بودند بیابند و در این مدت بدون آب و غذا و در اتاقی بسیار سرد محبوس و مورد بازجویی قرار گرفته بود.
به نظر می رسد دولت جمهوری اسلامی بعد از دستگیری یاران ایران اقدام خود را برای دستگیری سایربهاییان در نقاط مختلف کشور شدت بخشیده است. در 27 مهر ماه خانم سونیا تبیانیان و آقای طراز الله الله وردی در بهشهر مازندران دستگیر و تا کنون در حبس به سر می برند. آقای سیامک ابراهیمی ساکن تنکابن، علی احمدی، چنگیز درخشانیان از اهالی ساری و سیمین گرجی و مسعود عطاییان ساکن قائم شهر نیز در چند ماه اخیر در استان مازندران دستگیر شدند.

ای کاش می دانستم در سر مسئولین جمهوری اسلامی چه می گذرد! تکرار پشت تکرار. دیوار پشت دیوار. می خواهند جدارها را کلفت تر کنند. فاصله ها را بیشتر. دلها را رمیده تر! چه عایدشان شده؟! آیا دیانت بهایی ریشه کن شده؟ آیا با زندانی و محدود کردن پیروانش ، عقایدش نیز پژمرده و خاموش شده؟ مگر باب را تیرباران نکردند، مگر بهاالله را به سرزمینهای دور تبعید نکردند، مگر نکشتند، داغ نزدند، نهراساندند، نربودند، تهمت نزدند، دروغ نگفتند؟ پس چرا عقاید بابی وبهایی در تمام دنیا منتشر شد؟ چرا این درخت در تمام ایران ریشه داد و بذرهایش را در اطراف پراکند؟ مگر می توان ایمان را از دلها برکند؟ مگر می توان عشق را ازخون و رگها تجزیه کرد؟ آیا می شود تمام چشمها را بست و تمام گوشها را گرفت تا حقیقتی که عیان شده، دیده و شنیده نشود؟

ممکن است بتوان با خشونت و تهدید و آزار و شکنجه ، کلامی را در دهان چرخاند و به جبر، چیز دیگری شنید ولی با قلب و باور چه می توان کرد؟ به عشق تنیده در جانها چه می توان گفت که مرزها را می شکافد ودیوارو میله ها را می شکند؟ رفتار تهدید آمیز و غیر انسانی سردمداران جمهوری اسلامی با زندانیان سیاسی ، اجتماعی و اقلیتهای قومی و مذهبی ممکن است صدای یک نفر را برای مدتی در یک گوشه از ایران ساکت کند ولی فریاد میلیونها نفر را در سراسر دنیا بر می انگیزاند. گالیله یه جبر و تهدید کشیشان از حرف خود برگشت اما آیا خورشید به دور زمین گردید؟ سقراط به شوکران مشتی قدرت طلب و حقیقت گریز اعدام شد ولی آیا فلسفه مرد؟ حلاج به طناب متشرعین قشری و مردمانی عامی بر سر دار رفت اما آیا عرفان و یاد او از خاطره ها رفت؟ مسیح به دست علمای دینی پول پرست مصلوب شد اما تعالیم مسیح نیز به طاق نسیان کوفته شد؟

فعالان حقوق بشر، زنان، نویسندگان و روزنامه نگاران، طرفداران آزادی مذاهب و اقوام و قلم و بیان به زندان افتادند یا به نوعی از میان برده شدند آیا حقوق بشر و انسانیت نیز از میان خواهد رفت؟