رستم از این نفس و هوا، زنده بلا مرده بلا زنده و مرده وطنم نیست به جز فضل خدابند 8 زندان ساری چندی است که میزبان دو تن از بهائیان ساری به نامهای فیض الله روشن و فواد نعیمی است.فیض الله روشن در سال 86 به 1 سال زندان با مرخصی و 4 سال تبعید به بیجار محکوم شد. اتهام وارده بر ایشان به مانند بسیاری از بهاییان دیگر، "فعالیت تبلیغی علیه نظام و به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام" بوده است. در توضیحی که در ادامه حکم درباره فعالیتهای وی داده شده مواردی نظیر "جلب جوانان مسلمان به فرقه ضاله بهاییت" و" تقویت جوانان بهایی برای جلوگیری از ریزش بدنه تشکیلات"، به چشم می خورد. به هر حال با این موارد مبهم و بی معنا فیض الله روشن مدت یک سال حبس خود در زندان ساری را گذراند. زمانی که برای اجرای باقی مانده حکم به بیجار مراجعه نموده، مسئولین آن محل اعلام نمودند که اینجا دیگر تبعیدگاه نیست. بنابر اظهارات مسئولین این شهرستان ، تبعیدگاه وی به دامغان تغییر یافت و او هر 10 روز یک بار برای امضا از ساری به دامغان می رفته تا آنکه ناگهان بدون هیچ حکم کتبی و قانونی تبعید آقای روشن، به 6 ماه زندان تعزیری تبدیل شد.
چند روز قبل فیض الله روشن به صورت تلفنی خانواده خود را مطلع ساخت که ممکن است به بندی به نام "بند تنبیهات" منتقل شود و دیگر نتواند با آنها تماس تلفنی برقرار نماید. علت این تنبیه جدید این بوده که مسئولین زندان فواد نعیمی و فیض الله روشن را مجبور به شرکت در نماز جماعت و دعای کمیل نموده اند و ایشان هم از شرکت در این مراسم سرباز زدند بنابراین شرایط سخت تری برایشان تحمیل گردیده.
همسرفیض الله روشن و فواد نعیمی به زندان مراجعه نمودند و به مورد جدید تنبیه همسران خود اعتراض نمودند ولی مسئولین زندان، خود را بی اطلاع نشان دادند و اظهار داشته اند که اصلا ما چنان بندی نداریم ولی در عین حال اعلان کرده اند که این دو نفر چون در نماز جماعت اسلامی شرکت نمی کنند از مرخصی محروم می شوند.
ورود به این بند جدید علائمی را همراه خود داشت. هر که به این بخش وارد می شود، موهای سرش را از ته می زنند . البته موهای این دو نفر را از ته نتراشیده اند ولی کوتاهتر از حد معمول نموده اند و در بند 8 زندان ساری نگاه داشته اند.
در پاره ای موارد دادگستری در ایران جای گستردن داد و عدالت، در حال چیدن و کوتاه کردن آن است . بسیاری از قوانین و مجازات ها به گونه ایست که با جبر و زور و رعب و وحشت مردم را به اموری که مورد علاقه نظام است مجبور می کند. در کجای قرآن و احادیث معتبر یک غیر مسمان را با زور و تنبیه و خشونت مجبور به اجرای احکام اسلامی می نمایند. وقتی افرادی صرفا به علت بهایی بودن در زندان به سر می برند و مورد ظلم قرار می گیرند و علنا اعتقاد خود را به این آیین اعلان می دارند چگونه می توان آنها را مجبور کرد در نماز جماعت و دعای کمیل شرکت کنند؟ اینان که چنین می کنند یا گمان می کنند اسلام این است یا به علت قدرت باد آورده شان می خواهند جولانی دهند و مظلومانی را آزار دهند و احساس اقتدار کنند. کاری هم به قانون ندارند.
در عین حال اجبار به انجام دادن کاری که اصطلاحا "امر به معروف" گفته می شود پیامدهای ناخوشایندی خواهد داشت که جای میل و رغبت، انزجار و نفرت را در قلوب می کارد. تکرار مکرراتی که توسط خود آمران اجرا نمی گردد، جای آنکه معروفی را در جامعه نهادینه کند، میل به منکرو تجربه آن را به وجود می آورد.
کسانی که این زندانیان را به زور مجبور به شرکت در مراسم مذهبی خود می نمایند، نیک میدانند که بهاییان از ریا در گریزند و نماز فرادا را به جماعت ،و اشک و خشوع نهان در برابر خالق یکتا را بر تظاهر و فغان در جمعیت ترجیح می دهند. آنان که بی پروا به خانه بهاییان می ریزند و با ایجاد رعب و وحشت تمام کتب دعا و مناجات آنان را با نهایت بی احترامی به گوشه ای پرت می کنند وبا خود می برند، به خوبی می دانند و دیده اند که بهاییان دعا و نماز دارند ولی سخن دل را با دلدار بی همتا می گویند و شنیدن او آنها را بس است.
همسرفیض الله روشن و فواد نعیمی به زندان مراجعه نمودند و به مورد جدید تنبیه همسران خود اعتراض نمودند ولی مسئولین زندان، خود را بی اطلاع نشان دادند و اظهار داشته اند که اصلا ما چنان بندی نداریم ولی در عین حال اعلان کرده اند که این دو نفر چون در نماز جماعت اسلامی شرکت نمی کنند از مرخصی محروم می شوند.
ورود به این بند جدید علائمی را همراه خود داشت. هر که به این بخش وارد می شود، موهای سرش را از ته می زنند . البته موهای این دو نفر را از ته نتراشیده اند ولی کوتاهتر از حد معمول نموده اند و در بند 8 زندان ساری نگاه داشته اند.
در پاره ای موارد دادگستری در ایران جای گستردن داد و عدالت، در حال چیدن و کوتاه کردن آن است . بسیاری از قوانین و مجازات ها به گونه ایست که با جبر و زور و رعب و وحشت مردم را به اموری که مورد علاقه نظام است مجبور می کند. در کجای قرآن و احادیث معتبر یک غیر مسمان را با زور و تنبیه و خشونت مجبور به اجرای احکام اسلامی می نمایند. وقتی افرادی صرفا به علت بهایی بودن در زندان به سر می برند و مورد ظلم قرار می گیرند و علنا اعتقاد خود را به این آیین اعلان می دارند چگونه می توان آنها را مجبور کرد در نماز جماعت و دعای کمیل شرکت کنند؟ اینان که چنین می کنند یا گمان می کنند اسلام این است یا به علت قدرت باد آورده شان می خواهند جولانی دهند و مظلومانی را آزار دهند و احساس اقتدار کنند. کاری هم به قانون ندارند.
در عین حال اجبار به انجام دادن کاری که اصطلاحا "امر به معروف" گفته می شود پیامدهای ناخوشایندی خواهد داشت که جای میل و رغبت، انزجار و نفرت را در قلوب می کارد. تکرار مکرراتی که توسط خود آمران اجرا نمی گردد، جای آنکه معروفی را در جامعه نهادینه کند، میل به منکرو تجربه آن را به وجود می آورد.
کسانی که این زندانیان را به زور مجبور به شرکت در مراسم مذهبی خود می نمایند، نیک میدانند که بهاییان از ریا در گریزند و نماز فرادا را به جماعت ،و اشک و خشوع نهان در برابر خالق یکتا را بر تظاهر و فغان در جمعیت ترجیح می دهند. آنان که بی پروا به خانه بهاییان می ریزند و با ایجاد رعب و وحشت تمام کتب دعا و مناجات آنان را با نهایت بی احترامی به گوشه ای پرت می کنند وبا خود می برند، به خوبی می دانند و دیده اند که بهاییان دعا و نماز دارند ولی سخن دل را با دلدار بی همتا می گویند و شنیدن او آنها را بس است.
۵ نظر:
خیلی ممنون از خبر رسانی تان.
در سالهای 61 و 62، یکی از کارهایی که در بازجویی بهائی ها می شد این بود که شمایل مبارک یا "یا بهاءالابهی" را که از خانه ی احبّاء برده بودند، روی صندلی می گذاشتند و می گفتند که فرد بهائی رویش بنشیند. گاهی وقتها هم اصلاً به زندانی نمی گفتند که شمایل روی صندلی گذاشته اند که او هم که چشمش بسته است، نبیند و بنشیند!!! نمی دانم در این کار چه فایده ای بود!!! و حالا هم نمی فهمم در این رفتار با زندانیان چه نتیجه ای هست! آیا از حبشان به جمال مبارک کاسته می شود؟ یا از استقامتشان؟!!!!
یار روحانی
از محبتتون ممنون در پناه محبوب حقیقی
موفق و موید باشید
تائید حق شامل حال مسجونین بی گناه
یار روحانی
از وبلاگ مفید تون ممنون
متاثر شدم تائید حق شامل حال
مسجونین بی گناه
خلص احبا من شر الاعدا
خیلی متشکر از اطلاع رسانی شما.
حزب مشروطه ایران هم در مورد زندانیان مازندران در صدد انتشار یک سری مقالات دنباله داراست. عزیزان میتوانند به آنجا هم مراجعه کنند.
http://www.irancpi.net/digran/matn_2969_0.html
ارسال یک نظر