روانه شدن دو شهروند بهایی به زندان همدان!

زندان همدان پذیرای دو میهمان جدید شد. سرور سروریان و صهبا خادمی 3 روز است که به خانه موقت خود مهاجرت کردند.
این دو شهروند بهایی روز 3 خرداد ماه برای اجرای حکم دادگاه که یک سال زندان بود، خود را معرفی کردند. صهبا و سرور در فروردین 88 در همدان دستگیر شدند و چندی را در زندان همدان تحت بازجویی قرار گرفتند و سپس به قید وثیقه آزاد شدند.
دادگاه این دو نفر در 9 دی ماه 88 برپا شد و بر اساس رای این دادگاه به اتهام" تبلیغ بهاییت" به یک سال حبس در زندان همدان محکوم شدند.
با درخواست تجدید نظر این افراد، تغییری در حکم صورت نگرفت و این دو جوان 24 و 25 ساله مجبور به گذراندن یک سال در پشت میله های سرد زندانند.

بر کسی پوشیده نیست که اتهام دستگیری این دو نفر و اکثر بهاییانی که در زندانهای ایران روزگار می گذرانند، بیان عقاید و باورهایشان بوده است یعنی حق طبیعی هر انسان. آیا زمانی که داور یگانه، زبان را به انسانها داد و تفکر را، کسی می تواند،او را از حق طبیعی اش که بیان اندیشه هایش است باز دارد؟
ترس از انتشار عقاید بهایی چنان در ستون فقرات دولت ایران لرزه انداخته که سعی می کند با عناوینی همچون" تبلیغ علیه نظام"، " جاسوسی به نفع بیگانه" و ... آنان را محکوم کنند و با تشکیل سمینار، تهدید، تخریب،اختناق اقتصادی، زندان، بازجویی، اخراج، فرستادن روحانی و سخنران به مدارس و دانشگاه برای سخن راندن بر ضد آیین بهایی و روشهایی برای ممنوعیت از تحصیل و کار در حوزه های اثر گذار مانند معلمی و تمام شغلهای دولتی( به منظور قطع رابطه بهاییان با سایر مردم) و ... بهاییان ایران را به سکوت، انفعال و خروج از ایران مجبور کنند.
هراس از اندیشه های بهایی، در واقع ترس از برابری زن و مرد و ترفیع موقعیت زنان، جستجوی مستقل حقیقت، ترک تقالید و خرافات، ارج نهادن به اندیشه، برداشتن مرز خودی و بیگانه از حیث نژادی ، قومی، دینی و وطنی، ترک تعصبات و صد ها آموزه دیگر است که با خرافه پردازی، تعطیل عقل، تکرار حرف بی درک و بت سازی اجتماعی سر ناسازگاری دارد.