بی گمان اختناق اقتصادی جامعه بهایی ایران، از آشکارترین اهداف دولت این کشور پس از انقلاب اسلامی بوده است. این هدف به روش های مختلف و با شگردهای گوناگون، اندیشه منفعل نمودن این بزرگ ترین جامعه اقلیت ایران را در سر می پروراند. از محرومیت از تحصیل گرفته تا پاک سازی های شغلی اول انقلاب و ممنوعیت از اشتغال در کارهای دولتی و بسیاری مشاغل آزاد، مصادره اموال تا آتش زدن اموال و محل کسب و منزل و اتوموبیل. از بستن حسا بهای بانکی تا عدم تمدید جواز اشتغال و پلمپ مغازه و این اواخر آنچه بیشتر چهره خود را نمایان می کند، تهدید صاحبکارها و روسای مشاغلی ست که بهاییان در آن مراکز مشغول کارند.
اخراج حشمت الله فروتن، شهروند بهایی ساکن آباده نیز از نمونه های آشکار این فشار اقتصادی دولت بر بهاییان ایران زمین است. وی با عنوان صریح "اعتقاد به آیین بهایی" از محل کار خویش اخراج شده است. به بیان گزارشگران حقوق بشر، با وجود چهل سال کار در یکی از اموزشگاه های شهرستان آباده، اداره اماکن این شهرستان، حکم اخراج وی را به علت "اعتقاد به دیانت بهایی" به او تسلیم کرده اند.
این شگرد، به خصوص در شهرهای کوچک تر، روز به روز عیان تر می شود. آتش زدن مغازه بهاییان در رفسنجان و سمنان و نیز کرج نمونه های دیگری از این روند است. بهرآتش کشیدن خانه های بهاییان روستای ایول، محصولات کشاورزی پیرمردی در سنگسر، باغی در مرودشت و باغی دیگر در خَبر کرمان شکلهای دیگری نقض حقوق انسانی بهاییان در مرز و بومشان است.
به گزارش همین خبرگزاری، اسماعیل فروزان، از شهروندان بهایی آباده، بعد از گذراندن نزدیک به ۱ سال زندان، بدلیل اعتقاد به آیین بهایی برای یک سال نیز به محلی دیگر تبعید شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر