با قلاب یا میل، رجها را جلو می برند؛ رجهای روز و شب ودر و دیوار را. رجهای سرخ و زرد و آبی. در گوشه ای که از کودکی و لبخند و رنگ خبری نیست، کودکی و لبخند و رنگ می بافند. این آن چیزی ست که رزیتا واثقی و سیما اشراقی در گوشه زندان مشهد می آفرینند. زندانیانی که به علت اعتقاد به دیانت بهایی و با اتهاماتی واهی و دروغین مجبور به تحمل 5 سال حبس تعزیری هستند.
این بافته ها ی زیبا کار دست این عزیزان است.
*برای مشاهده تصاویر بزرگ تر می توانید روی آن کلیک کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر