12 مامور امنیتی ساعت 10 صبح دم در ایستاده اند و بر در می کوبند و می کوبند با دوربینهای فیلمبرداری و شادمان از اینکه درسا سبحانی را دستگیر می کنند.
درسا هم روز گذشته 15 اسفند ماه در خانه اش دستگیر شد. این دختر 20 ساله مانند بسیاری جوانان بهایی دیگر از ادامه تحصیل در دانشگاههای سرزمینش بازماند. نامبرده در کمپین یک میلیون امضا و حمایت از حق تحصیل فعالیت می کرد و بی گمان علت دستگیریش فعالیتهای حقوق بشری و نیز اعتقاد او به آیین بهایی ست.
پیش از این در شبانگاه 11 اسفند ماه مامورین اطلاعات به منزل او در ساری هجوم برده و به تفتیش محل پرداخته و وسایل شخصیش را ضبط کردند؛ اما از آنجا که وی در خانه نبود قادر به دستگیری او نشدند.
پس از آن در 13 اسفند ماه، پدر وی را که از خانه خارج شده بود. مورد هجوم قرار داده و به باد کتک و بی حرمتی گرفتند و ساعاتی برای بازجویی با خود بردند. در ضمن او را تهدید نمودند که اگر از محل دخترش اطلاعی به ایشان ندهد، تمام خانواده اش را به جای او دستگیر خواهند نمود.
11 و 12 اسفند روزی ست که مامورین امنیتی به خانه تعداد دیگری از فعالان حقوق بشر به خصوص در زمینه حق تحصیل در سراسر ایران یورش بردند. در این میان، نوید خانجانی در اصفهان، ایقان شهیدی در کرمانشاه، سما نورانی در شیراز و اینک درسا سبحانی در ساری از شهروندان بهایی دستگیر شده در این روزها هستند.
منازل سپهر عاطفی و حسام میثاقی دو جوان بهایی دیگر که در زمینه حق تحصیل فعال بودند نیز مورد هجوم نیروهای امنیتی قرار گرفت ولی مامورین تا کنون موفق به دستگیری ایشان نشده اند.
چرا آنقدر از حقوق بشر بیمناکند؟ چرا باید هر که ندای حق طلبی و آزادی های مدنی را سر می دهد، همان خرده آزادیش را نیز به بند کشند؟ فریاد از دلهای سوخته مردم این آب و خاک می آید و آنان که چماق دارند و دستبند و افسار زندان، می پندارند با دهان بند و اسارت و تهدید و زهر خند می توان این نواها را خاموش کرد! اما این طنین، تکرار می شود ودر هم می تَنَد و رنگ می گیردو بلندا؛ و چو آواری بر سر ناقضانش فرو می بارد و ترس می آفریند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر