در 15 اسفند ماه 1386 مهوش ثابت(شهریاری) را گرفته بودند و آنها 6 نفره ادامه می دادند. 5 مرد و یک زن. مهوش را در مشهد دستگیر کردند و به زندان انفرادی اطلاعات مشهد منتقل نموده، مورد بازجویی قرار دادند. خدا می داند چه ها بر او گذشت زیرا تا به امروز بعد از یک سال و 7 ماه نه حکمی برای او صادر شده، نه تا به حال به مرخصی رفته.
او در روز چهارشنبه 15 اسفند ماه به بهانه برگزاری مراسم خاکسپاری یک بهایی زاده در بشرویه به وزارت اطلاعات مشهد احضار گردید و از آن تاریخ 2 ماه در انفرادی و بازداشتگاه اطلاعات مشهد به سر برد . تا مدتی بستگانش از وضعیت او بی خبر ماندند و روزها در اضطراب گذراندند؛ تا آنکه ملاقاتی با پسرش ترتیب داده شد. وی از تهران برای دیدار مادرش به مشهد رفت ولی تنها توانست به مدت بسیار کم و از راه دور او را ببیند؛ در واقع نتوانست با او صحبت کند و حتی از سلامتی او مطمئن گردد. اردیبهشت بود که او را به اوین بردند و باز انفرادی شروع شد و بازجویی های پیاپی.
بعد نوبت 6 نفر دیگر شد. آنها را هم درسحرگاه 25 اردیبهشت 87 با یورشی ناگاه به منازلشان دستگیر کردند و به زندان اوین بردند. عفیف نعیمی، جمال الدین خانجانی، فریبا کمال آبادی، بهروز توکلی، وحید تیز فهم و سعید رضایی به همراه مهوش ثابت، 7 نفری بودند که با عنوان " یاران ایران"، مدیریت جامعه بهاییان ایران را بر عهده داشتند . جامعه ای که تنها به علت اعتقادش به آیین بهایی 30 سال از حقوق اولیه شهروندیش در ایران محروم شده بود. 200 نفر از مومنانش بی محاکمه و برخی بدون اطلاع خانواده هایشان کشته یا ربوده شدند، بسیاری به زندان افتادند و مورد شکنجه های طاقت فرسا قرار گرفتند، جوانانش از دانشگاه محروم ماندند، کارمندانش بی کار شدند، بعضی کودکانش در مدارس تحت فشارهای روانی یا اخراج واقع شدند، بازنشستگانش، حقوق تقاعد و مدتها خدمت صادقانه را از دست رفته یافتند. سالها از ثبت رسمی ازدواج در شناسنامه هایشان ممنوع بودند و گذرنامه ای به آنها داده نمی شد، بارها مانع دفن مردگانشان شدند وحتی 2 نفراز مسئولان جامعه بهایی را به علت دفن مردگانشان در کرج، 15 سال محبوس کردند. گورستانهایشان را تخریب و گودبرداری نمودند، رسانه های ایران ناجوانمردانه بر علیه ایشان به تهمت و افترا زبان گشودند، بی آنکه حتی یک بار بهاییان اجازه پاسخگویی به این بهتانها را بیابند، بناهای تاریخی و مورد احترامشان ویران گشت. مکانهای مذهبیشان توسط دولت غصب گردید.اموال هزاران نفر توسط دولت به تاراج رفت و تشکیلات رسمی مربوط به اداره امور جامعه بهاییان ایران در سال 1362، توسط دولت ایران تعطیل شد.
اما هیچ یک از این فشارها روحیه ابتکار را از آنان نگرفت و عشق به میهن و هم میهنان را از میان نبرد.
حال بعد از بارها اعلان تاریخ و وعده و وعید برای محاکمه این 7 نفر با اتهاماتی واهی چون" اقدام علیه امنیت ملی"، جاسوسی برای اسرائیل" و " توهین به مقدسات "، قرار است 26 مهر ماه محاکمه شوند.
این در حالیست که هر 7 نفر، اتهامات وارده را نادرست قلمداد کرده اند و سازمانهای بین المللی بارها اعلان نموده اند که این محاکمه باید در حضور ناظران بین المللی صورت پذیرد تا از منصفانه بودن محاکمه اطمینان حاصل کنند.
اما در 26 مهر ماه کارنامه ای دیگر خوانده خواهد شد و جهانیان مترصدند تا محاکمه این 7 نفر را در دادگاه ایران نظاره کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر