بر یاران ایران چه می گذرد؟

همگی می دانیم زندان های ایران باهمه سختیها ومشکلاتی که دارد اما امکاناتی هم دارد؛ مثلا زندانیان تخت خواب دارند که شبها و روزها روی آن می خوابند ودر لحظات بیداری روی آن می نشینند.اگرچه اتاق مستقل دارند؛ اما می توانند به اطاقها وسالن رفته وبا تعداد زیادی از زندانیان دیگر معاشرت نمایند ودر مواقع مورد علاقه شان به هواخوری رفته آفتاب بگیرند. می توانند با کارت خودشان هرروز به هر میزان به هرکس تلفن بزنند. زندانیان هر ماه ویا هر چند ماه یکبار به مرخصی می روند وده، پانزده روز یا بیشتر در مرخصی سپری می کنند. زندانیان می توانند کتابهای مورد علاقه خودشان را که در انتشارات رسمی منتشر می گردد به زندان ببرند ومطالعه نمایند.
تمام این امکانات مربوط به زندانیانی ست که در بند عمومی ساکنند؛ اما وضعیت زندانیان بند موقت به گونه دیگرست. یاران ایران نیز پس از 4 ماه تحمل حبس انفرادی و( مهوش ثابت 6 ماه انفرادی) تا به امروز در بند موقت به سر می برند. ممکن است بگویید از آنجا که این 7 نفر هنوز محاکمه نشده اند، اجازه استفاده از این امکانات را ندارند؛ اما بسیارند افرادی که بدون حکم در مرحله دادسرا به بند عمومی منتقل شده اند.
یاران ایران در زندان نیستند؛ در بازداشتگاه موقتند. آن محل تخت خواب ندارد. همانطور که رکسانا صابری نیز در مصاحبه خود با روزنامه " پابلیکو" اشاره کرده، مهوش و فریبا بر روی زمین با قالی نازک کهنه قهوه ای می نشستند. این 7 نفر هیجده ماه است روی زمین بتونی می نشینند ومی خوابند. به همین علت عفیف نعیمی به کمردرد شدیدی مبتلا گردید که البته بعد از 3 ماه تا حدودی بهبود حاصل نمود. وحید تیز فهم سه دهم بینایی یک چشم خود را به علت فشارهای زندان از دست داده است . بیشتر این 7 نفر از نشستن ممتد و طولانی روی زمین دچار زخم بستر شده اند. به تازگی آقایان اجازه یافته اند که صندلی بخرند؛ اما به خانمها این اجازه داده نشده است؛ بنابراین در وضعیت جسمانی خوبی به سر نمی برند .
یاران ایران هفده ماه است که در یک اطاق دو درسه متر، یعنی شش متر مربع زندگی می کنند. در این فضای تنگ، درِ اتاق نیز از پشت بسته شده است؛ بی آنکه هیچ نور آفتابی بتواند وارد فضا شود . دیدن نور آفتاب، محدود به لحظاتی ست که این 7 نفر را برای ملاقات خانواده هایشان، از سلول به اتاق ملاقات می برند. البته در شش ماه انفرادی مهوش ثابت وچهارماه انفرادی بقیه یاران،این نور آفتاب هم از ایشان دریغ شده است. گاهی اوقات در اتاق خانمها آنقدر هوا برای تنفس کم است که از مسئول بازداشتگاه در خواست می کنند دریچه کوچک روی در را که مخصوص دادن غذاست، برای مدتی باز نمایند؛ اما این در خواست هم هرگز پذیرفته نمی شود.
انیس این 5 مرد در تمام این مدت فقط خودشان بوده اند، اما خانمها همیشه دو نفر معاشر داشته اند که گاه گاه هم عوض می شوند. یاران ایران نمی توانند آزادانه به خانوده خود تلفن بزنند. بعضی از آنان که خواهر، برادر یا حتی فرزندانی در خارج از کشور دارند، نمی توانند با آنها تماس بگیرند. از مطالعه کتاب مورد علاقه خویش محرومند. تاکنون به مرخصی نرفته اند و حتی تا این اواخر از داشتن یک خودکار و یا مداد محروم بوده اند.
بازداشتگاه موقت محل نگهداری افراد برای مدتی بسیار کوتاه در حد چند ساعت ویا حداکثر چند روز است.با این وجود یاران ایران بیش از یک سال در این وضعیت به سر برده اند. اما تمام این مشکلات، محرومیتها، بازجویی های پیاپی ، اتهامات بی اساس، تندخویی زندانبانان، بیماری و ضعف، سبب نشده که روحیه و سرور خویش را از دست بدهند.
و این بار در 26 مهر ماه دادگاهی برگزار خواهد شد. در این دادگاه 7 نفر پای میز محاکمه خواهند رفت اما 7000000نفر محاکمه خواهند شد. زیرا که تمام بهاییان دنیا در هر جای این کره خاکی بر این عقیده اند که عصری جدید آغاز شده و روزگار تعصب، کدورت و نفرت، ظلم، بی عدالتی، ریا و تقیه و نقض حقوق بشر به سر آمده. تمام آنان عقاید نوینی دارند که تقالید و خرافه را به کنار می گذارد و جستجو و حقیقت را ارج می نهد. جای انحصار گرایی و خود شیفتگی، مدارا و دگر خواهی را ترویج می کند و بر این باور است که نمی توان عقیده ای را با کشتار، زندان، محرومیت و ارعاب، ریشه کن نمود.

برای مشاهده مطالب دیگر مربوط به یاران ایران به لینکهای زیر توجه فرمایید:
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/10/26.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/08/blog-post_17.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/07/blog-post_9975.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/07/blog-post_09.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/05/blog-post_13.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2009/02/blog-post_4785.html
http://khabarnavard.blogspot.com/2008/10/blog-post.html