یکشنبه، مرداد ۹

آغاز دوران محکومیت سماءنورانی


سماء نورانی شهروند بهایی اهل شیراز، دوران یک ساله محکومیت خود را در روز یکشنبه 9 مرداد .ماه آغاز کرد
میزبان امسال این جوان محروم از تحصیل، بند 350 زندان اوین است. وی که پیشتر مشغول تحصیل در دانشگاه آنلاین سهند تبریز در رشته مهندسی پزشکی بود، به همراه دو تن دیگر از دوستان بهاییش و به علت اعتقاد به آیین بهایی از دانشگاه اخراج گردید. بازداشت وی در 12 اسفند ماه 1388 به همراه نوید خانجانی و ایقان شهیدی، بیداد آشکار دیگری بر این شهروند بهایی بود. سماء تا اردیبهشت ماه 1389 در بنده دو الف سپاه در زندان اوین تهران تحت بازجویی و حبس انفرادی قرار گرفت و پس از آن به قید وثیقه به طور موقت آزاد گردید.
دادگاه برگزار شده، وی را به اتهام "تبلیغ علیه نظام" از طریق عضویت در جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی، به یک سال حبس محکوم کرد.
جمعیت تبعیض تحصیلی توسط تعدادی از دانشجویان محروم و برای دفاع از حقوق از دست رفته و از میان بردن مرز تبعیض در آموزش و پرورش ایران تاسیس شده بود. سماء نورانی نیز نه تنها به علت باور دینیش از دانشگاه اخراج شد، بلکه پیگیری قانونی این تبعیض نیز، با میله وزندانبان، پاسخ داده شد.

احضار و بازجویی تعدادی از کاسبان بهایی شیراز


در ادامه روند آزار شهروندان بهایی در سراسر ایران، تعدادی از کسبه های بهایی در شیراز به ستاد خبری اماکن این شهرستان احضار شدند.

به گزارش خبرگزاری رهانا، در این بازجوها سوالات بسیاری در ارتباط با زندگی خصوصی خود و اعضای خانواده ایشان و نیز میزان درآمد ایشان و نیز تبلیغ آیین بهایی سوالاتی از ایشان شده است.

احضار دسته جمعی بهاییان در گوشه و کنار ایران، به خصوص از خرداد ماه 90 شدت بیشتری به خود گرفته است. احضار و بازجویی بهاییان سنندج و همدان و نیز فراخواندن تعدادی از شهروندان بهایی مرتبط با دانشگاه علمی بهاییان در تهران، میاندوآب، شیراز و کرج، مواردی از سیاست های جدید دولت ایران برای ارعاب و به وحشت انداختن بهاییان ایران است.

سه‌شنبه، مرداد ۴

پنج سال حبس تعزیری برای ایقان شهیدی شهروند بهایی


دادگاه ایقان شهیدی شهروند بهایی در شعبه 28 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد. بر اساس حکم این دادگاه این شهروند بهایی اهل کرمانشاه به 5 سال حبس تعزیری محکوم شد.پیشتر در 7 تیرماه دادگاه وی برگزار شده بود و به اتهاماتی چون«فعالیت‌های حقوق بشری» و «تبلیغ گسترده علیه نظام جمهوری اسلامی ایران» "متهم شده بود.

به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، ایقان شهیدی به خصوص به علت فعالیتهای حقوق بشری اش در زمینه حق تحصیل فرزندان ایران که از این حق محروم مانده اند، مورد محاکمه قرار گرفته است. نامبرده در 11 اسفند ماه 1388 در کرمانشاه بازداشت شد و به زندان اوین منتقل گردید و به مدت 71 روز تحت بازجویی های شدید و توهین و آزار در زندان اوین به سر برد. همزمان با وی نوید خانجانی در اصفهان و سماء نورانی در شیراز نیز بازداشت شدند. هر سه نفر از جوانان محروم از تحصیل بهایی بودند و برای تمام قربانیان تبعیض تحصیلی در ایران نیز تلاش می کردند.

جمعه، تیر ۳۱

مراجعه به منازل سه تن از اساتید رشته روانشناسی دانشگاه بهایی


در ادامه هجوم به منزل شهروندان بهایی مرتبط با دانشگاه علمی بهایی، مامورین امنیتی در صبحگاه روز 29 تیر ماه به منازل سه شهروند بهایی مراجعه کردند.
ساعت 7 صبحگاه، خانه های فلورا مسعود و فاران حسامی، توسط مامورین امنیتی تهران مورد تفتیش قرار گرفت. این افراد اقدام به ضبط لپ تاپها و نیز تلفن های همراه ایشان نمودند. در ضمن به نظر می رسد، مراجعه ای نیز به منزل سامان مبشر از دیگر اساتیداین رشته صورت .گرفته است ولی مامورین وارد منزل نشده اند

پیش تر نیز نسیم باقری از دیگر مسئولین این رشته مورد بازجویی قرار گرفته است و رامین زیبایی نیز از دیگر همکاران و اساتید روانشناسی در حال حاضر در زندان به سر می برد.

دانشگاه علمی بهاییان ایران در روز یکشنبه اول خرداد ماه مورد یورش نیروهای امنیتی در سراسر ایران قرار گرفت. این مامورین 39 خانه را مورد بازرسی قرار دادند و وسایل شخصی و نیز کامپیوترهای افراد را به همراه خود بردند. در این میان 16 نفر دستگیر شدند. تعدادی از ایشان پس از چند هفته به قید وثیقه آزاد شدند و منتظر دادگاه خود می باشند.

پس از اول خرداد ماه تعدادی از افراد مرتبط با دانشگاه بهایی توسط اداره اطلاعات مراکز احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفته اند. تعدادی دیگر در شهرها بازداشت شدند یا منازلشان در روزهای دیگر مورد هجوم قرار گرفت. در این ضمن، صدف ثابتیان و دانیال اوجی، از دانشجویان این دانشگاه علمی نیز بازداشت شدند. دستگیری دانیال اوجی، به صورت ربودن وی در خیابان و با جبر صورت گرفته است. وی توسط افرادی به ظاهر ناشناس دستگیر و مورد شکنجه های شدید روحی و روانی قرار گرفته بود و پس از سه روز آزار و کبودی و کوفتکی و سوختگی بدنی در اتوبان همت رها شده بود. رباینده ها که اصرار داشتند خود را با اداره اطلاعات، بی ارتباط نشان دهند، بیشتر بازجویی های خود را درباره دانشگاه بهایی صورت داده بودند و نیز در همان روز دستگیری سایر افراد، نامبرده، ربوده شده بود.

دانشگاه علمی بهایی در سال 1366 و به ابتکار و تلاش اساتید اخراج شده بهایی در ایران، آغاز به کار کرد. بهاییان پس از انقلاب فرهنگی 59 طبق مصوبه شورای انقلاب فرهنگی اجازه ورود به دانشگاههای ایران را نیافتند. دانشگاه علمی بهاییان جایگزینی برای این ظلم آشکار دولت ایران بر شهروندان بهاییش بوده است تا بتواند شهروندانی شریف، مفید و کارآمد برای جامعه ایران و نیز جامعه جهانی تربیت نماید.

پنجشنبه، تیر ۳۰

بازداشت های گسترده بهاییان در روستای کتا و تلاش برای مصادره زمین ها و منازل ایشان!




در 3 هفته ی اخیر و طی حرکتی جدید ساکنین بهائی روستای کتا از توابع شهرستان یاسوج که* بالغ بر 50 خانوار می باشند را بدون ارائه حکم قانونی دستگیر نموده ، تعدادی را به شیراز منتقل و از مابقی نیز تاکنون اطلاعی در دست نمیباشد.

قابل توجه است که اکثر دستگیر شدگان سرپرست خانواده میباشند و خانواده های آنها از وضعیت سلامتی آن عزیزان بی خبر و نگرانند و نیز زمینهای کشاورزی و مزارعشان در حال نابودی است و هیچ مرجعی نیز پاسخگوی آنها نمی باشد.

اهالی روستای کتا که نسل در نسل در آن منطقه ساکن میباشند و از راه کشاورزی بر روی زمینهای خویش با عرق جبین امور خود را میگذرانند در دهه ی 60 اهالی آن جا را که بیش از 73 خانواده بودند ، با ضرب و شتم و ایجاد رعب و وحشت ، به کوه و بیابان متواری نمودند و سپس با این عنوان که صاحبین این املاک فراری میباشند در صدد مصادره اموال برآمدند.

پس از گذشت یک هفته که اهالی به منازل خود برگشتند، برای بدست آوردن حقوق سلب شده ی خود، از راههای قانونی اقدام کردند که بعضی از اقدامات تا کنون ادامه دارد.

این دستگیریهای مجدد ، به منظور تصاحب زمینهای کشاورزی و منازل ایشان میباشد و مراجع قضائی باید به این نکته توجه ویژه داشته باشند که نامبردگان در زمینهای کشاورزی خویش و در حال آبیاری و کشت و کار ، بدون ارائه حکم از مراجع قضائی بازداشت شده اند.

* این خبری است در ادامه آزار و اذیت بهاییان روستای کتا که به تازگی منتشر شده است.

یکشنبه، تیر ۱۹

دستگیری های بیشتر؛ این بار در کهگیلویه و بویر احمد


هر روز بر وسعت این بیداد بی امان می افزاید؛ دیگر روستاهای کوچک هم در امان نیستند. پروانه بهامین از شهروندان بهایی روستای کتا، در تیرماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی این استان بازداشت شد.

این روستای کوچک در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع است و حدود 420 نفر جمعیت دارد.

دستگیری و تهدید بهاییان یاسوج، مرکز این استان نیز از چند سال پیش با دستگیری دو بهایی روستایی به نامهای زلیخا موسوی و همسرش علی عسگر روانبخش و نیز روحیه یزدانی ساکن یاسوج آغاز شد. این سه نفر به کودکان محروم روستایی در اطراف یاسوج سواد و نیز هنر می آموختند و چون محلی برای تشکیل کلاس ها وجود نداشت، کلاسها در خانه این زوج سالخورده تشکیل می شد. نیروهای امنیتی این افراد را دستگیر کردند و با اتهام بی اساس اقدام علیه امنیت ملی، محاکمه و به سه سال حبس محکوم کردند. این افرد پس از تحمل 2 سال حبس ، سال گذشته از زندان یاسوج آزاد شدند.

در آبان ماه سال 88 نیز علی بخش بذرافکن از بهاییان یاسوج توسط نیروهای امنیتی این شهرستان، دو مرتبه بازداشت شد و با اتهامات بی اساس به تحمل 2 سال و نیم حبس تعزیری و نیز 5 سال اخراج از استان کهکیلویه و بویر احمد محکوم شد. وی در حال گذران دوران زندان خود در زندان یاسوج است.
ترس مسئولین ایران از ارتباط بهاییان با سایر شهروندان ایرانی، در دستگیری های روزافزونشان به شدت نمایان است. تمام طرق ارتباطی که از آغاز انقلاب توسط دولت بر بهاییان بسته شد، نتوانست، بهاییان را از سایر ایرانیان جدا سازد. ساختن هویتی دروغین و جعلی و منفی از بهاییان، با آنچه در زندگی بهاییان دیده می شد، بسیاری از ایرانیان دیگر را به فکر انداخت که علت این همه آزار بر بهاییان و دور نگاه داشتن ایشان از سایرین چیست؟
این سوالات چیزی ست که مسئولین ایران را به شدت به هراس انداخته است.

بازداشت 4 جوان بهایی در اصفهان


در ادامه روند دستگیری های شهروندان بهایی در سرتا سر ایران، 4 شهروند بهایی دیگر در اصفهان بازداشت شدند. ثمین بهین آیین، بهنوش دادگر، کیومرث بهین آیین و نیکا برازنده نیا در تیر ماه 90 توسط نیروهای امنیتی اصفهان بازداشت شدند و اطلاعی از وضع کنونی ایشان در دست نیست.

پیشتر نیز انیسا دهقانی، شهروند بهایی ویلا شهر اصفهان، توسط نیروهای امنیتی مشهد در این شهر دستگیر شد و پس از تحمل 34 روز حبس انفرادی، در 14 تیر ماه به قید وثیقه 60 میلیون تومانی، آزاد شد. چند روز پس از دستگیری وی، آیه انوری و فرهود اشتیاق نیز از شهروندان بهایی اصفهان، در خود اصفهان بازداشت شدند ولی پس از چند روز به زندان مشهد منتقل شدند و هنوز نیز در مشهد به سر می برند.دستگیری 4 جوان بهایی دیگر در ویلا شهر اصفهان که مشغول سوادآموزی و فعالیت های توسعه اجتماعی به روستایی در اصفهان بودند، نیز نمونه ای دیگر از این دستگیری هاست.دستگیری فواد مقدم در اول خرداد ماه همزمان با یورش به دانشگاه علمی بهایی و نیز دستگیری سه جوان دیگر در اسفند ماه به نامهای ثمن گلشنی 18 ساله، رومینا احراری و پیمان پناه 16 ساله ( در حال حاضر به قید وثیقه آزاد شده اند)از دیگر نمونه های فشار دولت ایران بر شهروندان بهایی اصفهان است.

جمعه، تیر ۱۷

دستگیری دو شهروند بهایی در رامسر و اوز لار

در ادامه دستگیری های روزافزون شهروندان بهایی در سراسر ایران، در روز 15 تیر ماه، ژینوس غلامپور از بهاییان رامسر بازداشت شد.مامورین امنیتی این شهرستان پس از بازرسی منزل این فرد، اقدام به دستگیری وی نمودند و تا کنون خبری از وضعیت او در دست نیست.

پیشتر نیز ملیحه روزبه(روزخوش) از شهروندان بهایی شهرستان اوز لار در استان فارس در 11 تیر ماه دستگیر شد. مامورین اطلاعات این شهرستان، در ظهر هنگام، نامبرده را به همراه خود به مکانی نامعلوم بردند.

علاوه بر افزایش تعداد دستگیری ها در روزهای اخیر، باید به گسترش جغرافیایی این آزارها نیز توجه نمود. گرچه بازداشتها، بازجویی ها، یورش ها و تهدیدها، در بیشتر شهرهای ایران در جریان است اما تمرکز مامورین امنیتی تا مدتی پیش به خصوص بر مازندران، سمنان، تهران، شیراز، مشهد، رفسنجان و یاسوج بود؛ اما چندی ست که شهرهای اصفهان،همدان، کرج و ارومیه را نیز در برگرفته است و اینک رامسر و شهر کوچک اوز. آزار بهاییان در شهرهای کوچکتر که با تهدید، ایجاد رعب، محرومیت های شغلی و در مواردی آتش زدن اتوموبیل، زمین مشاورزی و محل کسب(رفسنجان و سمنان)صورت می گیرد، به منظور بیرون راندن این شهروندان ایرانی از خانه و کاشانه شان است و در نهایت کوچاندن اجباری از ایران. تاکید مرتب بازجوها، امام جمعه ها و مامورین اطلاعات به بهاییان که "ایران را ترک کنید" نشانه ای آشکار بر این سیاست تحمیلی و خشونت طلبانه است.

سه‌شنبه، تیر ۱۴

یورش به منزل و بازجویی از یک زوج بهایی در قائم شهر




احضار، بازجویی، یورش و همچنین حرکتهای زیرپوستی نیروهای امنیتی در ارتباط با دانشگاه علمی بهاییان همچنان ادامه دارد.در همین راستا،مامورین اطلاعات قائم شهر در 11 تیرماه نسیم صمیمی و همسرش، فرهاد نورزیان را به اداره اطلاعات این شهر فراخواندند.
به گزارش خبرگزاری رهانا، پیشتر نیز در 8 تیر ماه چند تن از مامورین امنیتی این شهرستان، منزل این زوج بهایی را با توهین و تحقیر مورد یورش قرار دادند و کتب و تصاویر مربوط به آیین بهایی و نیز کامپیوتر و سی دی های ایشان را ضبط کردند.

این افراد ضمن بازرسی منزل و انبار خانه که محل نگهداری تخم مرغ برای توزیع (محل کار صاحبخانه) بود، به فرهاد نوروزیان اعلام کردند که ملزم است تا سه شنبه انبار را تخلیه کند و اجازه پخش تخم مرغ ها را نیز ندارد و در عین حال عنوان کردند که بهاییان حق داشتن شغل پردرآمد را ندارند،.

طبق حکم احضار این زوج، نسیم صمیمی به علت مسئولیتی علمی که سه سال پیش در دانشگاه علمی بهاییان داشته، احضار شده است و سوالات بازجو در ارتباط با فرهاد نوروزیان نیز به شغل او اشاره داشته است. نسیم صمیمی به علت واضح نبودن اتهامش بنابر قانون اساسی که باید پیش از بازجویی، تفهیم اتهام صورت پذیرد، از دادن پاسخ سرباز زده است و همسرش فرهاد نوروزیان نیز بیان داشته که بنا برا قانون اساسی جمهوری اسلامی، اعتقاد به باور دینی متفاوت با اسلام نمی تواند مانع از شغل و کسب و کار افراد شود.

یکشنبه، تیر ۱۲

بخش هایی از سخنان وکیل مدافع 7 مدیر جامعه بهایی ایران در پارلمان اروپا










بیش از سه سال از دستگیری 7 مدیر جامعه بهایی ایران در 25 اردیبهشت ماه 87می گذرد. ماهها بلاتکلیفی، بی خبری از اتهامات احتمالی، ممنوعیت از ملاقات وکیلان با موکلان و دادگاههایی غیر علنی و پشت درهای بسته و گاه بدون حضور وکلا. تهمت و جو سازی علیه وکلای مدافع، به امید دست کشیدن از دفاع از موکلان خود.
خانم شیرین عبادی، آقای عبدالفتاخ سلطانی، خانم مهناز پراکند و آقای اسماعیل زاده، وکالت این 7 نفر ار به عهده گرفتند.
یکی از این وکلا، خانم پراکند، در تاریخ 8 تیر ماه در نشست فوق العاده ای در پارلمان اروپا، ضمن بیان مطالب مفصلی در ارتباط با 7 مدیر بهایی زندانی، "خواستار اجرای عدالت در مورد آنها شد".
در ادامه می توان سخنرانی های مهناز پراکند، وکیل مدافع یاران ایران را به نقل از سرویس خبری جامعه بهایی دنبال کرد:

"مهناز پراکند به حاضران گفت انتظار مردم ایران آن است که «دولت ها و نهادهای بین المللی که احترام به انسان و حقوق بشر را سرلوحه سیاست خود قرار داده اند، آنان را تنها نگذارند ...»

به گفتۀ او، همۀ مردم ایران «در زندان بزرگی به نام جمهوری اسلامی ایران ... تحت انواع دردها و رنج ها و ظلم ها» گرفتارند و «به عناوین مختلف، زندانی ، شکنجه و اعدام می شوند.»

این جلسه که دیروز در اتاقی در محل پارلمان اروپا برگزار شد، اولین حضور علنی خانم پراکند از زمان فرار از وطنش بود. او پس از اين که مطلع شد به خاطر حمایتش از هفت رهبر بهائی و کسان دیگری از جمله نسرین ستوده – وکيلی که خودش به خاطر دفاع از کنشگران حقوق بشر به ۱۱ سال زندان محکوم شده – در آستانۂ دستگیری است، از کشور خارج شد.

اعضای پارلمان اروپا – که کارکنانی از کمیسیون اروپایی و سرویس امور خارجی اروپا نیز به آنان پیوستند – شاهد سخنان مشروح خانم پراکند دربارۀ پروندۀ این هفت نفر و آزار فزاینده نسبت به همدینان آنها بودند.

خانم پراکند گفت: «درد و رنجی که بر بهائیان تحمیل می شود، علاوه بر آن ظلم ها و ستم هایی است که بر عموم مردم ایران می رود.»

خانم پراکند با ابراز قدردانی از این که می تواند «بدون سانسور و هرگونه دغدغه خاطر و احساس نا امنی از زندان و شکنجه» سخن بگوید، گفت از اين که میتواند «صدای شهدایی باشد که صرفاً به خاطر اعتقادات شان اعدام شدند» و «به نیابت از همۀ کسانی که چندین سال را در زندان گذراندند و فقط به خاطر ابراز نظر شان شکنجه شدند... آشکارا سخن» بگوید، احساس افتخار میکند.

هفت رهبر بهائی در عکسی که چندین ماه پیش از دستگیری شان گرفته شده است. ردیف جلو: بهروز توکلی… »
.بزرگ کردن تصویر .او افزود همچنین به نیابت از کسانی سخن میگويد «که فقط به خاطر عقیده از داشتن هرگونه شغل و مناصب دولتی محروم هستند و تحصیلات عالیه دانشگاهی بر آنان و فرزندانشان منع شده است؛ کسانی که صرفا به خاطر ابراز عقیده، گاهی خانه های شان ویران شده و حتی گورستان های شان نیز تخریب می شود؛ کسانی که به دلیل داشتن عقیده ای جز عقیده حاکم، در کسب و کار و شغل آزاد نیز با مزاحمت های دائم مواجهند.»

خانم پراکند با اشاره به حملۀ اخیر مقامات ایرانی به مؤسسۀ آموزش عالی بهائی – یکی از اقدامات جامعه برای ارائۀ آموزش عالی به بهائیان جوان محروم از ورود به دانشگاه – گفت که نمایندۀ کسانی است که «از داشتن هر گونه موسسه آموزشی و علمی برای آموزش و تحصیل فرزندانشان منع شده اند.»

او گفت: «در صورت داشتن چنین موسسه هایی، این مراکز تعطیل و مدیران آنها بازداشت و زندانی می شوند.»

وی افزود: «از کودکانی بگویم که در مدارس برای ابراز عقاید خود آزاد نیستند و در صورت ابراز آن از مدرسه اخراج می شوند، از کسانی بگویم که حتی در انتخاب دوست خود آزاد نیستند و هر گونه دوستی آنها با افراد غیر بهایی، تبلیغ بهائیت قلمداد شده و زندان و شکنجه برایشان در پی دارد.»

فهرستی از بی عدالتی ها

خانم پراکند یکی از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر است که توسط برندۀ جایزۀ صلح نوبل، شیرین عبادی، تأسیس شد و از هفت رهبر بهائی دفاع کرد. در نشست دیروز، خانم پراکند توانست اولین گزارش مشروح از آنچه پشت درهای بسته در دادگاه هفت مدير بهائی در سال گذشته رخ داد، ارائه دهد و فهرستی طولانی از بی عدالتی ها و اشتباه های قانونی که دستگاه قضائی ایران مرتکب شده، عرضه کرد.

دستگیری مخفی هفت نفر – بدون احضاريه – در سال ۲۰۰۸، بازداشت اولیۀ آنها در سلول های انفرادی بدون تماس با خانواده های شان، بازجویی های انفرادی و زندانی کردن غیر قانونی آنها به مدت بیش از دو سال بدون دسترسی به مشاورۀ قانونی، محاکمۀ آنها بر مبنای اتهامات خلاف واقع، و متعاقب آن روند تجدید نظر که احکام ۲۰ ساله شان را به ۱۰ سال کاهش داد و سپس بازگرداندن احکام اوليه از جملۀ این موارد بود.

خانم پراکند گفت: «کیفرخواست صادره علیه موکلان ما... بیشتر به یک بیانیه سیاسی شبیه بود تا یک کیفرخواست حقوقی. یک متن ۵۰ صفحه ای... کیفرخواستی سراسر توهین و تحقیر در حق بهاییان ایران و به ویژه موکلین ما. متنی بسیار کلی و فاقد هرگونه دلیل اثباتی.»

او اضافه کرد: «برخلاف تمامی موازین حقوقی، برای همه هفت نفر مدیران جامعه بهایی ایران، یک کیفر خواست صادر شده بود... بدون اینکه مشخص شود که هر یک از آنان به تنهایی چه عملی انجام داده است که مصداق اتهامات طرح شده در کیفرخواست قرار گرفته است.»

به حاضران در نشست گفته شد که پیش از دادگاه، طی دو و نیم سال بازداشت غیر قانونی، نه خانم پراکند و نه همکارانش اجازۀ ملاقات با موکلان خود را نیافتند.

«مطالعه پرونده که از بیش از دو هزار برگ تشکیل شده است، در طی یک ماه به دقت انجام شد. و تمامی برگهای پرونده را به دقت مورد بررسی و واکاوی قرار دادیم تا بفهمیم بر اساس کدام دلیل سند، مدرک یا شاهدی آزادی هفت نفر انسان اینگونه گرفته شده است. خوشبختانه هیچ سند و مدرک یا دلیل قانونی برای وقوع هیچ یک از اتهام های طرح شده علیه موکلین ما یعنی 'یاران ایران' و انتساب آنها به ایشان ارائه نشده بود و در پرونده نیز وجود نداشت.»

«از این جهت دلیلی برای محکومیت آنها وجود نداشت و امیدوار به صدور حکم برائت برای آنان بودیم.»

پس از بررسی پرونده هم، فقط یک بار به وکیلان اجازۀ دیدار با زندانیان داده شد. خانم پراکند گفت: «ملاقات با موکلین نیز در شرایطی صورت گرفت که مامور زندان، ناظر ملاقات ما بود و خانم هایی که حضور داشتند کلیه مکالمات ما با موکلینمان را مخفیانه ضبط می کردند که با این کار خود آزادی موکلین را در بیان آنچه در زندان بر آنها رفته است سلب می نمودند.»

خانم پراکند در اشاره به جريان دادگاه، از موارد بیشمار نقض روندهای قانونی و حضور عاملان وزارت اطلاعات در دادگاه با نیت ترساندن متهمان صحبت کرد.

خانم پراکند گفت: «یکی از شرایط دادرسی عادلانه بی طرفی دادگاه و قاضی رسیدگی کننده است.» در حالی که در این پرونده، «قاضی دادگاه ...همان لحنی را داشت که کیفرخواست داشت. از همان الفاظ و عباراتی استفاده می کرد که در کیفرخواست استفاده شده بود، مثل 'فرقه ضاله بهائیت'. همین امر به خوبی بیانگر بی طرف نبودن قاضی رسیدگی کننده و نا عادلانه بودن دادرسی و محاکمه به خاطر عقیده می باشد.»

به گفتۀ خانم پراکند، طی دادگاه، قاضی اغلب اظهارات دفاعی موکلان را به این بهانه که استدلال شان 'تبلیغ بهائیت' محسوب می شود، قطع می کرد.

خانم پراکند افزود: «ظلمی که بر موکلین ما ... می رود آینه ای است از ستم هایی که بر سایر بهاییان ساکن در ایران می رود.»

تقاضای تداوم اقدامات

خانم پراکند در پایان سخنان خود، از دولت ها و نهادهای مختلف خواست که عاجلانه از ایران بخواهند قوانین تبعیض آمیز داخلی خود را علیه اقلیت های روشنفکر و دینی تعدیل کند و کشورهای ناقض حقوق بشر را وادار کنند دقیقاً از محتوای اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی پیروی کنند.

او همچنین از اتحادیۀ اروپا خواست نماینده ای به ایران بفرستد که وضعیت هفت رهبر بهائی را بررسی کند تا «در جهت بهبود وضعیت غیر قانونی فعلی ایشان و برای آزادی هر چه سریعترآنان اقدامات لازم را انجام دهند.»

خانم مهناز پراکند به دعوت باربارا لوچبیلر، یکی از اعضای آلمانی پارلمان اروپا که رئیس هیئت نمایندگان پارلمان برای روابط با ایران است، به پارلمان آمده بود. خانم لوچبیلر به خانم پراکند اطمینان داد که وضعیت حقوق بشر در ایران فراموش نشده است.

علاوه بر هفت مدیر، حدود ۹۰ بهائی اکنون در ایران زندانی هستند، از جمله ۹ نفر از اعضای هیئت علمی و کارکنان مؤسسۀ آموزش عالی بهائی که هنوز پس از یورش های ماه گذشته به خانۀ ۳۹ بهائی در بازداشت به سر می برند."