جمعه، بهمن ۴

سروها به جای سرو قدان




شامگاه پنجشنبه 26 دی ماه سال جاری بخشی از گورستان بهاییان تهران موسوم به گلستان جاوید بهاییان تهران به وسیله لودر، گریدر و بولدزر تخریب شد. این گورستان در مجاورت گورستان ارمنیان و هندوها واقع است. تخریب یک چهارم این محل از ساعت 9 پنجشنبه شب تا بامداد جمعه 27 دی ماه صورت گرفته است. بخش تخریب شده مربوط به اعدامیان بهایی، مجاهدین، چریکهای فدایی می باشد که کاملا خاکبرداری شده و یکی در میان درختان چنار و سرو کاشته شده است. این تخریب توسط سازمان اطلاعات شهرداری و سازمان بهشت زهرا صورت پذیرفته و بنابراین کاملا یک فعالیت دولتی تلقی می شود. همان شب به مسئولین گلستان جاوید اطلاع داده شده که به بهاییان اطلاع داده شود تا کسی فردا جمعه به این محل مراجعه ننماید.
گلستان جاوید بهاییان تهران در دو قسمت نزدیک به هم در جاده خاوران قرار دارد. این محل ، منطقه ای غیر مسکونی و بیابان گونه است و به نظر نمی رسد نیازی به درختکاری داشته باشد. یک چهارم از بخش پایینی این گورستان و قسمت کوچکتری از قطعه سوم که مربوط به متوفیان قدیمیتر است، گورهای فردی و دسته جمعی مجاهدین، چریکهای فدایی خلق(کشتارهای دسته جمعی تابستان سال 67) و حدود 60 تن از شهدای بهایی را که به خصوص در سالهای 61، 62 و 63،توسط مسئولین جمهوری اسلامی اعدام شده اند در خود جای داده است. 8 تن اعضای محفل ملی دوم بهاییان ایران و7 نفر از اعضای محفل تهران، که در 6 و 13 دی سال 1360 اعدام شدند ، در زمره این 60 نفر می باشند. در این قسمت نه سنگ قبری موجود است و نه جای دقیق مردگان ولی گورهای دسته جمعی گروههای سیاسی و بهاییانی که در این سالها بدون محاکمه اعدام شده اند موجود است.
در همان شب پنجشنبه 26 دی ماه جلوی در ورودی گلستان جاوید تابلویی نصب می گردد که بر روی آن نوشته شده بود: "ساماندهی گورستانهای اقلیتهای مذهبی"! . در فاصله 10 ساعت تمام این قسمت خاکبرداری شده و جای آن درخت کاشته شده است. این در حالی ست که خانواده این قربانیان هر روزه برای دیدار قبورعزیزان خود به این محل آمده و برای ایشان دعا می خواندند و آب و گلاب می پاشیدند و گل می گذاردند ولی مسئولین دولتی از وجود اجساد چنین افراد اظهار بی اطلاعی نموده و دست به چنین اقدامی زده اند. درحالی که 4 سال قبل سازمان بهشت زهرا به مسئولین گلستان جاوید بهاییان مراجعه کرده و درخواست نموده اند که اسامی دفن شدگان این بخش به آنها داده شود تا برای ساماندهی گورستان اقلیتهای مذهبی! سنگ قبرتهیه شود. در حالی که جامعه بهاییان ایران نیازی به کمک ایشان برای تهیه سنگ قبر نداشته است. در هر حال لیست 60 بهایی دفن شده در این محل کاملا مشخص است.
سوال مهم در اینجاست که چرا این عمل خداپسندانه! یعنی کاشت درختان و ایجاد فضای سبز بر روی اجساد این افراد ، به طور ناگهانی و در شبانگاه صورت گرفته و همه مدارک و شواهد به سرعت جمع شده است؟
5 ماه قبل نیز در مرداد ماه، غسال خانه این گورستان و نمازخانه ای که برای قرائت نماز میت( نماز مخصوص مردگان ) تعبیه شده بود، توسط افرادی ناشناس! تخریب شد. در ورودی گلستان جاوید نیز از شهریور ماه جوش داده شد تا از ورود افراد جلوگیری به عمل آید و به خصوص از مراسم یاد بود قربانیان شهریور 67 توسط اقوامشان در این محل ممانعت شود.
در حال حاضر نیز مرتبا مامورینی با لباسهای شخصی در اطراف و داخل این محل می چرخند و اوضاع را بررسی می نمایند.
به نظر می رسد استفاده از ماشین آلاتی نظیر چون بولدزر، گریدر و ... برای درختکاری در این محل به منظور انتقال اجساد این اعدام شدگان صورت گرفته چه که این اعدامهای بی محاکمه شاهدی روشن بر مظالمی ست که بر احزاب سیاسی و اقلیتهای مذهبی ایران روا داشته شده و به هیچ ترفند ونیرنگی پاک و نابود نخواهد شد.
این اقدام غیر انسانی پیش از این، در زمان ریاست جمهوری آقای رفسنجانی در تهران صورت پذیرفت. گلستان جاوید بهاییان که در محل فرهنگسرای خاوران فعلی واقع بود توسط نیروهای دولتی گودبرداری شده و تمام اجساد بهاییان که از سال 1314 تا 1360 در آنجا مدفون بودند به جایی نامعلوم برده شدند. تمام شهدای بهایی پیش از سال 1360 نیز در این محل مدفون بودند. نامه ها و تظلمات افراد جامعه بهایی به جایی نرسید و دولت ایران با وجود اینکه بر طبق شریعت اسلام اجازه نبش قبر پیش ازگذشت 30 سال از دفن اموات را ندارد، به خود اجازه دادند که بسیاری از اجسادی که هنوز 10 سال هم از مرگشان نگذشته بود، نبش قبر نماید. این در حالی ست که گورستان سابق بهاییان در جوار گورستان یهودیان قرار داشت ولی عملیات به گونه ای صورت پذیرفته بود تا تنها بخش مربوط به بهاییان تخریب شود.




* این تصویر در 2 بهمن ماه سال جاری بعد از درختکاریها گرفته شده است.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

ارواح بلندپایه آن عزیزان از دست رفته، هرگز از این بی احترامی ها غمگین نخواهند شد، خویشان آنان نیز از این بی احترامی به اجساد مطّهر آن بزرگواران نگران نخواهند شد. در عین حال، این که دوستان نامهربان حتی به اجساد مردگان نیز رحم نمی کنند، نشان از وضعیت روحی نامساعد ایشان دارد. خداوند انصاف دهد، و عاقبت همگان را به خیر گرداند.