ای خانه های خوب!
ای سنگ ها و چوب!
ای خشت های خام!
ای پرکشیده بام!
ویرانه ای ولی!
آباد من سلام!
شاعر این ابیات که سال گذشته به علت بهایی بودن خانه اش را ویرانه کردند، در 2 اسفند ماه خودش را هم بازداشت کردند؛ سخن از ناتولی درخشان است. شاعر جوان بهایی ساکن ساری!
،به گزارش سامانه خانه حقوق بشر ایران، ناتولی درخشان در صبحدم روز سه شنبه دوم اسفند ماه 90 توسط نیروهای امنیتی ساری بازداشت شد. این مامورین ضمن تفتیش منزل وی، اقدام به ضبط کتب، سی دی ها و تصاویر مربوط به آیین بهایی کردند و در ضمن کتب شعر منتشر شده اش را که مجوز ارشاد هم گرفته بود، به همراه خود بردند.
در تیرماه سال 89، خانه پدری ناتولی درخشان در ایول مازندران به دست نیروهای تحریک شده و همراه با 49 منزل متعلق به بهاییان این روستا طعمه آتش شد و از آن تنها ویرانه ای بر جا ماند. این اتفاق در حالی افتاد که بهاییان این روستا پیشتر مسئولین استان را از تهدید ساکنین این روستا به تخریب منازلشان آگاه کرده بودند ولی مسئولین هیچ توجهی به این گزارش ها نکردند و خانه ها در طی 48 ساعت در آتش سوختند. در تشدید فشارهای روزافزون بر بهاییان مازندران، دستگیری، بازجویی و یورش به منازل و این ظلم آشکار و بی قانونی ، ناتولی درخشان نامه ای به رهبر ایران نوشت و ضمن بیان بیدادهایی که بر این اقلیت در سرزمین مادریش می رفت، درخواست رسیدگی به این مظالم کرد. به نظر می رسد با دستگیری وی جواب رهبر ایران به او و بهاییان داده شده است!
ای خانه یادت هست
کنج تراس تو
یک جفت چلچله
پر برد و لانه کرد
زان پس پدر بزرگ
بر کودکان خویش
انذار می نمود
اینجا پرنده ای
کاشانه کرده است
کوچکترین ستم
نفرین خانه است !
زان لانه جوجه ها
رفتند و آمدند
آن خانه را هنوز
پروانه می شدند،
ای خانه کودکان
اکنون جوان شدند
اما چو جوجه ها
بی خانمان شدند
* برای مشاهده شعر کامل ناتولی درخشان می توانید به این لینک مراجعه کنید:
http://khabarnavard.blogspot.com/2010/07/blog-post_4996.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر