در ادامه فشار بر دانشگاه علمی بهاییان، چهار تن دیگر بازداشت شدند. فاران حسامی، کیوان رحیمیان، شکیب نصرالله و کامران رحیمیان، روزسه شنبه 22 شهریورماه پس از احضار به دادسرای شهید مقدس، به زندان اوین منتقل شدند. مامورین اطلاعات، دو روز پیش از این، طی تماسی تلفنی، ایشان را برای پاسخ به پاره ای پرسشها احضار کرده اند. این افراد از مدرسین رشته روانشناسی دانشگاه علمی بهاییان بوده و پیشتر، هر 4 نفر از مشاغل خویش در موسسات غیر دولتی مشاوره اخراج شدند. این اخراج در پی تهدید مامورین اطلاعات به مسئولین این موسسات برای بیکار کردن این افراد صورت گرفته است.
پیش از این، دربامداد روز29 تیرماه 90 به منازل سه تن از اساتید و مسئولین رشته روانشناسی دانشگاه علمی بهاییان، هجوم برده شد. منازل فلورا مسعود، فاران حسامی و کامران رحیمیان در تهران مورد بازرسی نیروهای امنیتی قرار گرفت و مراجعه ای نیز به منزل سامان مبشر صورت گرفت. این 4 شهروند بهایی بازداشت شده، پیشتر مورد بازجویی نیز قرار گرفته اند.قابل ذکر است که کامران رحیمیان و همسرش فاران حسامی دارای یک پسر دو ساله هستند
برای تحلیل عملکردهای دولت ایران، نیازی به تحلیل موشکافانه نیست زیرا خود رسانه های دولتی پرده از این رسوایی به یک سو می نهند و اهداف نهان مسئولین ایران راآشکار می کنند. سایت "نهضت سبز نبوی" با نوشتن مطلبی با عنوان "موسسه غیرقانونی فرقه بهاییت در تهران"، این دانشگاه علمی بهاییان را غیر قانونی دانسته و اعلام کرده است که هدف از تاسیس این موسسه این بوده " كه بتواند با ايجاد سرگرمي و اشتغال براي جوانان خود از خروج آنان از ايران جلوگيري بعمل بياورد و از اين راه بتوانند درآمد و شغل مناسبي در شركت‌هاي خصوصي براي خود پيدا كنند". ناگفته پیداست که ناراحتی دولت ایران و یورشهای مداوم ایشان به این موسسه، برای مهاجرت اجباری بهاییان صورت می گیرد و گرنه یافتن شغل و ماندن در سرزمین مادری برای هر فرد باید جزو افتخارات یک دولت باشد.
اخراج بهاییان از تمام مشاغل دولتی و نیز دانشگاهها پس از انقلاب اسلامی به منظور فلج کردن زندگی اقتصادی و فرهنگی این اقلیت دینی ایران زمین، سیاستی بود که با شکست مواجه شد و بهاییان این مرز و بوم به تحصیل علم در منازل خود پرداختند. اساتید اخراجی بهایی، پناه دانشجویان بی پناه شدند و خانه ها شد کلاس درس. چه بسیاری که مشاغل خود را از دست داده بودند، به فنون و مهارتهای هنری مشغول شدند و سعی کردند تا مشاغل غیر دولتی مفیدی را برای گذران زندگی خود بیازمایند. این سیاست ناکام دولت، مرزهای بیشتری را می نوردد تا به هر وسیله، مقصدش را که تهی کردن ایران از حضور فیزیکی بهاییان در کشور خود است، به دست آورد؛ ولی افسوس که با مخارج فراوان و تربیت نیرو و رسانه های قلم به مزد دولتی و فشارهای همه روزه که راه را بر امنیت و درآمد و آینده و پیشرفت بهاییان می بندد، قادر به رسیدن به این هدف نشده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر