کودکانی که در سمنان به زندان محکوم می شوند

در بین ستمهایی که به بهائیان ایران به علت اعتقادشان وارد می شود، سوزناکترین انها ظلمی است که به کودکان بهایی وارد شده است . محکومین کوچکی که هیچ حق دفاعی ندارند و مظلومانه چشم انتظار اجرای حکم مادرانشان هستند.
چه کسی جواب گوی رسام 2 ماهه ای است که محکوم است برای همراه بودن با مادرش ( زهره نیک ایین) ، 7 سال از عمرش را در زندان بگذراند؟

چگونه جواب گوی شکیب 2 سال و نیمه ای باشیم که مظلومانه به همراه مادرش (‌انیسا فناییان )‌ محاکمه می شود؟

چگونه می توان سکوت کرد در برابر ظلمی که به سورنای 1 ماهه وارد می شود و به همراه مادر(ندا مجیدی) محکوم می گردد.

 چه می توان گفت در برابر ظلمی که به نوزادی که هنوز در بطن مادر به سر می برد ، وارد می شود و مظلومانه به همراه مادر ش ( ترانه ترابی) 6 سال از بهار زندگیش را در بین میله های زندان  خواهد گذراند؟

 این مادران جدا از اینکه باید حکمهای سنگین شان را سپری کنند نگران تربیت و رشد کودکانی هستند که باید به دور از مادران و یا در زندان تربیت شوند و از بسیاری از امکانات و حقوق خودشان محروم باشند.
در کنار این کودکان ، کودکانی نیز هستند که به علت این مظالم از گرمای اغوش مادران و پدرانشان و محبت بی دریغ دستان آنها و لبخند اعتماد بخششان محروم هستند. می توان مدتها به ظلمی فکر کرد که به ستاره 7 ساله، شکیب 2سال و نیمه، دنیا 8  ساله، سماء 11 ساله ، کسری 7 ساله، کارن 9 ساله، برنا 2و نیم ساله، نامی 6ساله، می گذرد ، چرا که آنها نیز به همراه پدرانشان ( سیامک ایقانی، بهفر خانجانی، علی احسانی،افشین ایقانی) محکوم به تحمل سالها بیدادی هستند که تنها به علت باور مذهبیشان بر ایشان رفته است.آنها محکومند که چندین سال چشم انتظار برگشت پدرانشان باشند. این محکومیتها چه با روح و وجود این کودکان پاک و معصوم خواهد کرد؟

در میان این محکویتها زنان و دخترانی هستند که تنها به علت بهایی بودنشان ناچار به گذراندن حبس می باشند. همچون ژینوس نورانی که در اولین سال ازدواجش  مجبور است یک سال از عمرش را به دور از همسرش در زندان سپری کند و همچنین روفیا بیدقی که به دور از کانون گرم و پر مهر پدر و مادر ، یک سال از بهار جوانیش را در زندان سپری خواهد کرد .