دوشنبه، مرداد ۹

مرخصی سه روزه برای رامین زیبایی

پس از 15 ماه برای سه روز اجازه دیدار و به آغوش کشیدن خانواده و دوستانش را یافت. 15 ماه در میهمانی میله های آهنین دل اوین و رجایی شهر به جرم آموزش، به اتهام زانو نزدن در برابر بی دانشی و وا پس گرایی فرهنگی. این جرمی ست که رامین زیبایی را برای 4 سال در میهن خویش به زندان افکنده است.

این شهروند بهایی در اول خرداد ماه 1390 به همراه 15 شهروند بهایی دیگر دستگیر شد و بدون حتی یک روز آزادی موقت، دوران محکومیت چهار ساله اش را ابتدا در اوین و آنگاه در رجایی شهر آغاز کرد. علت دستگیری او و همکارانش، تدریس در دانشگاه علمی بهاییان ایران است. دانشگاهی یکتا در تمام دنیا که دانشجویانش به جای آنکه خاطراتی در گوشه و کنار سنگ و آجرهای ساختمان و کلاسهایش داشته باشند، نقشهای دانش و یاد بر تار و پود قلب و جانشان می بافند و به خاطر می سپارند. دانشگاهی که کلاسهایش در خانه هایشان است و استادانشان شوقی بی توصیف در آموزش و پیشرفت دانشجویانشان داشته و دارند. 

رامین زیبایی هم یکی از این اساتید بود که در برابر تبعیض تحصیلی حکومت ایران برای جوانان بهایی، سر فرو نیفکند. خود در این دانشگاه آموخته بود و خود نیز می آموخت. 

پس از انقلاب فرهنگی 59، تمام اساتید و دانشجویان بهایی از دانشگاه اخراج شدند. زان پس نیز بهاییان اجازه ورود به دانشگاههای ایران را نیافتند. شورای انقلاب فرهنگی طی بیانیه ای به مسئولین امور اعلام کرد که " برخورد نظام با آنان باید طوری باشد که راه ترقی و توسعه آنان مسدود شود " این مصوبه مورد تایید و امضای آیت الله خامنه ای قرار گرفت. در مقدمه این گزارش ذکر شد که تصمیمات مزبور، با عنایت به مفاد قانون اساسی جمهوری اسلامی و مسائل شرعی و قانونی و سیاست های عمومی کشور مورد مذاکره و مداقه و اعلام نظر واقع گردیده و در راستای اوامر مقام عظیم الشان رهبری جمهوری اسلامی است ".
تمام سنگ آسیاب تلاشهای حکومت ایران پس از انقلاب فرهنگی علاوه بر ایجاد خفقانهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گوناگون، بر این محور می گردید که جامعه بهایی را تبدیل به افراد از هم گسسته ای سازد که نه تنها از پس تامین نیازهای ابتدایی حیاتی خویش بر نیایند، بلکه از نظر اجتماعی و فرهنگی چونان وا پس روند که توان تعامل با سایر گروههای اجتماعی ایرانیان را نداشته باشند و در نتیجه از تاثیر گذاری و بیان خویش باز مانند و جای آنکه افرادی مفید در اجتماع خویش باشند به افرادی منفعل، منزوی و افسرده بدل شوند. 

دانشگاه بهاییان ایران که به صورت غیر رسمی و با فداکاریهای شایسته بسیاری از شهروندان بهایی سر برافراشت و سعی می کرد، بنیه فرهنگی و علمی جوانان بهایی ایران را که از حق طبیعی تحصیل در کشور خود محروم بودند، جبران کند، بارها مورد یورش نیروهای امنیتی ایران قرار گرفت. این مقاومت سازنده جامعه بهایی که خشونت و تبعیض را با آرامش و سازندگی پاسخ می داد، بی گمان به مذاق حاکمان ایران خوش نمی آمد و بار دیگر این مسئولین، در اول خرداد ماه 90 اقدام به یورش به این دانشگاه نمودند. استادان و مدیرانش را دستگیر کردند و 40 خانه را در سراسر ایران مورد حمله و تفتیش قرار دادند. همکاران و برخی دانشجویانش را بارها مورد تهدید و بازجویی های پیاپی قراردادند و با شدید ترین قوا کوشش در ریشه کنی آن نمودند تا بلکه بتوانند، ریشه دانش را که در اعتقاد بهاییان تنیده است و تفکیک ناپذیر، بخشکانند ولی هیهات که عاجز ماندند .
رامین زیبایی هم یکی از این همکاران است که به جرم این مقاوت سازنده صلح جویانه محکوم به زندان است ولی می داند و می بالد که در پس این دیوارهای سخت گنگ، جوانه های امید و پیشرفت جوانان این مرز و بوم در حال شکوفایی ست.  

هیچ نظری موجود نیست: